Gołdynia Grzegorz
Grzegorz Gołdynia, ur. 22
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1962 w Oświęcimiu. Absolwent Akademii Medycznej w Lublinie, Wydz. Lekarski (1991), studia podyplomowe w Górnośląskiej Wyższej Szkole Handlowej w Katowicach, Wydz. Zarządzania (2001).
1981 kolporter wydawnictw niezależnych z Bielska-Białej i Krakowa wśród młodzieży szkolnej Oświęcimia, X 1981 decyzją dyrekcji Technikum Chemicznego w Oświęcimiu karnie przeniesiony z technikum dziennego do wieczorowego.
Po 13 XII 1981 organizator młodzieżowej grupy, złożonej gł. z uczniów Technikum Chemicznego, zajmującej się drukiem ulotek i kolportażem podziemnych pism z Krakowa w Oświęcimiu. 1 V 1982 zatrzymany podczas próby organizacji kontrmanifestacji w Oświęcimiu, pobity w KM MO tamże, 2 V ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń, 3 V uciekł z korytarza KM MO, odtąd w ukryciu. 8 V 1982 zatrzymany, internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Nowym Łupkowie (VI 1982 uczestnik głodówki), 8 VII 1982 zwolniony. 1982–1985 sanitariusz w Pogotowiu Ratunkowym. 1982–1985 wielokrotnie przesłuchiwany, prewencyjne zatrzymywany, poddawany rewizjom. 1985–1991 student Akademii Medycznej w Lublinie, w 1986 współzałożyciel, nast. działacz NZS tamże.
1991–1999 lekarz w Zespole ZOZ w Oświęcimiu; 1997–1998 radny Gminy Kęty z listy ROP, 1998–2010 radny powiatu oświęcimskiego z list AWS, Samorządowej Ligii Prawicy Prawo i Sprawiedliwość, Chrześcijańskiego Ruchu Samorządowego, 1998–2006 wicestarosta oświęcimski, 2007 – podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia, od 2008 dyr. Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Tychach, pediatra w Specjalistycznym ZOZ Multimed w Oświęcimiu. 2001–2009 założyciel i przew. zarządu Stowarzyszenia na Rzecz Opieki Długoterminowej Otwórzmy Serca w Grojcu. 2014 założyciel fundacji Trivium w Porąbce działającej na rzecz opieki nad osobami przewlekle chorymi. 1997–1998 w ROP, 1999–2006 ZChN: od 2000 prezes małopolskiego zarządu, 2000–2002 członek Rady Naczelnej, 2002–2006 członek Zarządu Głównego. 2004–2010 współzałożyciel i wiceprezes Zarządu Głównego Chrześcijańskiego Ruchu Samorządowego, 2011–2013 członek Rady Krajowej PJN, od 2013 pełnomocnik Polska Razem Jarosława Gowina w okręgu chrzanowskim, od XI 2017 prezes Zarządu Okręgowego Kraków I i członek Zarządu Krajowego partii Porozumienie Jarosława Gowina.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).
1 XII 1980 – 13 I 1986 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO/WUSW w Bielsku-Białej w ramach SOR/SOS krypt. Wadera/Kuria.
Artur Kasprzykowski