Janowski Józef Michał
Józef Michał Janowski, ur. 20
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1937 w Antoninie Nowym k. Lubartowa. Absolwent Politechniki Warszawskiej, Wydz. Elektryczny (1964). 1962–1964 słuchacz Studium Dziennikarskiego na Uniwersytecie Warszawskim.
1964 redaktor w Państwowym Wydawnictwie Szkolnictwa Zawodowego w Warszawie; 14 IV 1964 organizator wiecu na UW ws. poparcia dla Listu 34; 1965–1966 st. konstruktor w Fabryce Krosień Bawełnianych Fakroba w Zduńskiej Woli, 1966 redaktor w Wydawnictwie Śląsk w Katowicach, 1966–1967 kierownik kontroli techn. w Zakładzie Elektroniki Motoryzacyjnej w Świdnicy zakład w Namysłowie, 1967–1968 inspektor ds. oceny jakości produkcji w Zakładach Aparatury Elektrycznej Elester Przedsiębiorstwo Państwowe Wyodrębnione w Łodzi, 1968–1969 gł. inspektor ds. oceny jakości produkcji w Zakładzie Technicznego Odbioru Materiałów Zetom w Katowicach, 1969–1970 nauczyciel w Technikum Elektronicznym w Zduńskiej Woli, 10 III 1970 zwolniony za „przedstawianie w niewłaściwym świetle stosunków politycznych w Polsce oraz przyjaźni ze Związkiem Radzieckim”, 1970–1972 st. inżynier laboratoryjny w Instytucie Elektroniki przy Fabryce Transformatorów i Aparatury Elektrycznej Elta w Łodzi, II – V 1972 objęty śledztwem Prokuratury Wojewódzkiej w Łodzi pod zarzutem „rozpowszechnienia fałszywych wiadomości mogących wyrządzić szkodę interesom PRL”. 1972–1973 st. inżynier w Instytucie Włókiennictwa tamże, 1973–1976 projektant w Biurze Projektowania i Realizacji Inwestycji Chemitex tamże, 1976–1979 gł. energetyk w Przedsiębiorstwie Produkcji Pasz Treściwych Bacutil tamże.
Od 1977 uczestnik ROPCiO, 1978–1980 redaktor niezależnego pisma „Wolne Słowo”. 1979–1981 bez zatrudnienia. 1 IX i 11 XI 1979 uczestnik demonstracji niepodległościowych w Warszawie. 10 XII 1979 ukarany przez Kolegium ds. Wykroczeń dla Dzielnicy Warszawa-Śródmieście na 1,5 mies. aresztu, 23 II 1980 osadzony w AŚ w Łodzi, 22 III 1980 zwolniony. 14 XII 1979 zatrzymany, 15 XII aresztowany w ramach ogólnopolskiego śledztwa prowadzonego przez KS MO, osadzony w ZK w Sieradzu, 22 XII zwolniony. 1977–1980 kilkakrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, rewizje w mieszkaniu. 1980 współzałożyciel niezależnego Ruchu Chrześcijańsko-Społecznego.
Od IX 1980 w „S”; IX 1980 – V 1981 sekretarz MKZ Ziemia Sieradzka, IX – XI 1980 redaktor niezależnego pisma „Komunikat TMKZ NSZZ «Solidarność» Ziemia Sieradzka”. 1981–1987 organizator i przew. Oddziału Wojewódzkiego PZKS w Sieradzu, członek Zarządu Głównego PZKS. 1981–1987 redaktor tygodnika katolickiego „Ład”.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Sieradzu i Łowiczu, 16 I 1982 zwolniony. 1983–1986 wiceprzew. komisji ds. interwencji społecznych przy Radzie Wojewódzkiej PRON w Sieradzu jako przedstawiciel OW PZKS. 1987–1990 bez zatrudnienia.
Od 1990 dziennikarz, felietonista prasy lokalnej i ogólnopolskiej, 1994–2002 zw. z redakcją „Myśli Polskiej”. 1993–2001 członek Stronnictwa Narodowego. Od 2002 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).
1964–1965 rozpracowywany przez Wydz. III KS MO w ramach SOR/KE krypt. Echo; 1965–1990 przez KM MO w Zduńskiej Woli/Wydz. III/Wydz. IV/WSiA KW MO/WUSW w Sieradzu w ramach SOR/KE krypt. Organizator, 1980–1981 przez Wydz. IIIA KW MO w ramach SO krypt. Samozwańcy.
Andrzej Czyżewski