Markiewicz Marek
Marek Markiewicz, ur. 16 III 1952 w Łodzi. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, Wydz. Prawa i Administracji (1973).
W l. 60. i 70. w ZMS, ZSP, SZSP.
1970–1973 student filozofii UŁ, 1970–1974 wykładowca filozofii w Akademii Medycznej w Łodzi, 1973–1979 asystent na Wydz. Prawa UŁ. 1976–1978 aplikacja sędziowska. 1976–1980 autor i prowadzący cykliczny program „Poradnik dobrych obyczajów” (Studio 2 TVP1), 1979–1981 dziennikarz w Łódzkim Ośrodku TVP.
Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, od XI 1980 przew. KZ; od V 1981 delegat na I WZD Regionu Ziemia Łódzka, członek ZR; IX/X 1981 delegat na I KZD.
13 XII 1981 z okna siedziby ZR odczytywał tekst ulotki wzywającej do rozpoczęcia strajku generalnego w regionie; zatrzymany, przewieziony do KW MO w Łodzi, po przesłuchaniu zwolniony, 14–15 XII 1981 ponownie przesłuchiwany, Prokuratura Wojewódzka w Łodzi przedstawiła mu zarzuty kontynuowania działalności związkowej i nawoływania do strajku generalnego; w IV 1982 postępowanie umorzono. 20 III 1982 zwolniony z pracy z dożywotnim zakazem pracy w mediach. 1982–1988 taksówkarz. 1982–1989 autor w łódzkich pismach podziemnych („Nasz Głos”, „Solidarność Walcząca”, „Między Przystankami”). 1982–1985 redaktor podziemnego pisma „Biuletyn Informacyjny «Solidarność» Region Ziemi Łódzkiej”, 1984–1989 „Głosu Łodzi”. 1982–1987 udzielał bezpłatnych porad prawnych osobom represjonowanym i zwalnianym z pracy oraz członkom ich rodzin w Ośrodku Pomocy Osobom Pozbawionym Pracy przy parafii Najświętszego Zbawiciela w Łodzi. 1982–1989 wielokrotnie przesłuchiwany. 1987–1989 aplikacja adwokacka (wcześniej minister sprawiedliwości dwukrotnie zgłaszał sprzeciw wobec wpisu na listę aplikantów adwokackich z powodu „braku rękojmi wykonywania zawodu prawnika w PRL”, a SN oddalał odwołania).
1989–1991 dyr. Łódzkiego Ośrodka TVP; 1990–1991 radny Rady Miejskiej w Łodzi z listy Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego, 1991 z-ca przew. Komitetu do Spraw Radia i Telewizji, 1991–1993 poseł RP z listy „S”, 1997–2001 z listy AWS. 1993–1994 przew. Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji; 1995–1997 autor cyklicznego programu telewizyjnego „Sztuka informacji”, nast. do 2007 programu „Bumerang” w TV Polsat. 2001–2007 własna kancelaria adwokacka w Łodzi. 2007–2008 redaktor nacz. TV Biznes, 2008–2009 dyr. i redaktor nacz. pionu informacji i publicystyki TV Polsat; od 2009 adwokat w kancelarii adwokackiej Rymar i Partnerzy/Markiewicz i Partnerzy/Markiewicz i Wspólnicy w Warszawie. 2003–2013 wykładowca na Wydz. Organizacji Produkcji Sztuki Filmowej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, od 2009 asystent w Instytucie Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. 1997–2008 w AWS/RS/Partii Centrum (1999–2005 przew. regionu łódzkiego), od 2010 w PiS.
Autor książek Poradnik dobrych obyczajów (1982, 1990) i Flaczki belwederskie (1994), publikował w pismach „Prawo i Życie”, „Newsweek”, „Dziennik Gazeta Prawna”, na portalu wpolityce.pl.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014), Krzyżem Wolności i Solidarności (2013), wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001).
1981–1985 rozpracowywany przez Wydz.
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
KW MO/WUSW w Łodzi w ramach KE krypt. Układny; 1985–1987 przez Wydz. V/Wydz. III WUSW w ramach SOR krypt. Ekstrema; 1987–1988 w ramach KE krypt. Adwokat.
Tomasz Czarnecki|Leszek Próchniak