Pasiński Grzegorz
Grzegorz Pasiński, ur. 25 IX 1958 w Żaganiu. Ukończył ZSZ w Kutnie (1976).
1976–1978 mechanik w PKS w Kutnie, 1978–1982 w Stacji Hodowli Roślin Ogrodniczych Gołębiew k. Kutna.
Od IX 1980 w „S”.
1982–1983 pracownik budowlany w Zakładzie Betoniarskim, 1983–1984 mechanik, spawacz w Związku Spółek Wodnych w Kutnie. 1982–1986 przepisywacz, drukarz i kolporter podziemnych wydawnictw (pism ulotek, banknotów, znaczków poczt podziemnych, cegiełek, publikacji m.in. Katyń), wykonywał pieczątki, przypinki, nadruki na banknotach. 22 V 1984 aresztowany, osadzony w AŚ w Kutnie, Płocku i Warszawie, 25 VII 1984 zwolniony na mocy amnestii. 1984–1987 wielokrotnie zatrzymywany i poddawany rewizjom. 1984 spawacz w Zakładzie Podzespołów Radiowych Mifleks w Kutnie, po 2 tygodniach zwolniony z pracy; 1984–1985 w Rejonie Dróg Publicznych w Kutnie, od 1985 spawacz, konserwator w Robotniczej Spółdzielni Mieszkaniowej Pionier tamże. 1983 współwykonawca obelisku poświęconego pomordowanym w Katyniu wystawionego na cmentarzu przy Sanktuarium Matki Bożej w Głogowcu k. Kutna. IV–V 1985 współorganizator i uczestnik protestu głodowego tamże (m.in. z Lucyną Łysio, Lechem Kopciem, Jackiem Pawłowiczem, Tadeuszem Wawrzyńczakiem, Tadeuszem Zielińskim). 1985–1989 przew. TKZ w RSM Pionier; współpraca z członkami TKZ Oświaty (Zdzisław Gierula, Elżbieta Jałowska). X 1986 – II 1989 członek RKW Ziemi Kutnowskiej odpowiedzialny za kolportaż, organizację transportu, dostaw sprzętu i materiałów poligraficznych (z Henrykiem Wojtanem, Janem Tomczakiem z TKZ PKP w Kutnie); współpracownik pisma „Gazeta Podziemna”, 1988–1989 redaktor. VIII 1988 uczestnik strajku w RSM Pionier.
9
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
–29 VI 1989 członek Tymczasowej Międzyzakładowej Komisji „S” Ziemi Kutnowskiej. 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO w Kutnie (organizator spotkań, akcji plakatowych, kolporter ulotek). 1989 członek redakcji wydawnictwa Suplementy (m.in. ze Zdzisławem Gierulą, Jerzym Siemaszkiewiczem, Andrzejem Olewnikiem).
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2013).
1984–1985 rozpracowywany przez p. V RUSW w Kutnie w ramach SO krypt. Pleban; 1986–1988 w ramach KE; 1989 w ramach SOS krypt. Akces.
Milena Przybysz