Tomczak Henryk Zenon
Henryk Zenon Tomczak, ur. 14 VII 1957 w Brachowicach, k. Zgierza. Ukończył ZSZ w Łęczycy (1976).
1973–1989 pracował w gospodarstwie rolnym rodziców.
1977–1980 uczestnik ROPCiO, drukarz i kolporter wydawnictw niezależnych, m.in. pism „Opinia” i „Gospodarz”, uczestnik spotkań Klubu Swobodnej Dyskusji w Łodzi; 1978–1980 drukarz i współpracownik redakcji (woził materiały od Andrzeja Woźnickiego na Śląsk do Kazimierza Świtonia) niezależnego pisma „Ruch Związkowy”.
Jesienią 1980 przew. Tymczasowego Komitetu Założycielskiego, od 27 VII 1981 Zarządu Gminnego „S” RI w Zgierzu. Od XI 1980 współorganizator „S” RI w woj. łódzkim. W II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981, z ramienia „S” RI, dostarczał żywność strajkującym studentom filologii Uniwersytetu Łódzkiego. Od 4 III 1981 wiceprzew. Wojewódzkiego Komitetu Założycielskiego „S” RI Ziemi Łódzkiej. Od 26 III 1981 uczestnik strajku rolników w Bydgoszczy. Od VI 1981 współpracownik redakcji biuletynu „S” RI Ziemi Łódzkiej „Żywią i Bronią”, od VII redaktor odpowiedzialny z ramienia WKZ, nast. ZR „S” RI. 20 IX 1981 przew. I Zjazdu Wojewódzkiego „S” RI Ziemi Łódzkiej; od 20 IX wiceprzew. ZR „S” RI, odpowiedzialny za kontakty z „S”, rzecznik prasowy ZR. Na przełomie XI/XII 1981 uczestnik strajku okupacyjnego „S” RI w Siedlcach i I tury negocjacji z władzami.
13 XII 1981 – II 1983 w ukryciu; 1982–1983 kolporter podziemnych pism, m.in. „Jesteśmy”, łódzka „Solidarność Walcząca”. W 1982 reprezentant „S” RI w Tymczasowym Zarządzie Regionu Łódzkiego (od 5 V 1982 Międzyzwiązkowej Komisji Koordynacyjnej). W II 1983 ujawnił się i zaprzestał działalności. 1988–1989 uczestnik Duszpasterskich Skupień Wspólnot Rolników w Domu Zakonnym Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Szczawinie k. Zgierza.
1989 współorganizator KO w Zgierzu. 1989–1993 przew. Rady Wojewódzkiej oraz członek Rady Krajowej „S” RI. Od 1990 prowadzi własne gospodarstwo rolne. 1990–1997 w PC (1994–1997 członek Zarządu Głównego, 1997 prezes Zarządu Wojewódzkiego w Łodzi), 1997–2004 współzałożyciel i członek AWS (1999–2004 sekretarz Zarządu Regionalnego w Łodzi), 2004–2008 członek Partii Centrum. 1990–1998 wójt Gminy Zgierz, 1994–1998 radny Gminy Zgierz z listy Stowarzyszenia Inicjatywa na Rzecz Samorządności Miasta i Gminy Zgierz, 1998–2002 radny Rady Powiatu Zgierskiego z listy AWS, 1999–2002 doradca wojewody łódzkiego, 2003–2004 wicestarosta pow. zgierskiego, 2006–2010 radny Rady Powiatu Zgierskiego z listy Komitetu Wyborczego Wspólnota Samorządowa Nasz Powiat Zgierski.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2019).