Pacula Jan
Jan Pacula, ur. 17 X 1941 w Krakowie, zm. 2 XII 2013 tamże. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Prawa (1965).
Od 1961 magazynier w Technicznej Obsłudze Samochodów w Krakowie. 1967 magazynier w Hydrokop tamże, 1967 – 13 XII 1981 magazynier, nast. kierownik magazynów w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych nr 9 tamże.
W III 1968 uczestnik strajków studenckich w Krakowie.
Od IX 1980 w „S”; współzałożyciel i przew. Tymczasowej Komisji Zakładowej i KZ w PRK w Krakowie; 1980–1981 współzałożyciel i redaktor pisma „Solidarność PRK-9”, 1981 współzałożyciel i wydawca „Przeglądu Informacji”. W VII 1981 delegat na I WZD Regionu Małopolska w Tarnowie, od X 1981 członek prezydium Krakowskiego KOWzP; od 1981 członek KPN.
13–16 XII 1981 uczestnik strajku w HiL, członek KS, po pacyfikacji strajku w ukryciu; 20 I 1982 organizator zebrania, na którym utworzono RKW Małopolska; od III 1982 członek prezydium RKW, odpowiedzialny za działalność informacyjno-propagandową i wydawniczą; redaktor, drukarz i kolporter podziemnych pism „Biuletyn Małopolski”, „Aktualności”, „Serwis Informacyjny”; sygnował podziemne wydawnictwa RKW; zajmował się finansami. 29 IX 1982 aresztowany, osadzony w KW MO, a nast. w AŚ w Krakowie, 17 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1983 skazany przez Wojskowy Sąd Garnizonowy w Krakowie na 1,5 roku pozbawienia wolności, po odwołaniu prokuratora 29 IV 1983 SN podwyższył karę do 2,5 roku; osadzony w ZK w Strzelinie; w 1983 ze wzgl. zdrowotnych 3-mies. przerwa w odbywaniu kary, 3 VIII 1983 zwolniony na mocy amnestii. W 1984 pracownik Huty Florian w Świętochłowicach; VII 1984 zwolniony dyscyplinarnie, przez kolejne lata prace dorywcze. Od 1985 członek PPN, w 1989 współorganizator kampanii wyborczej Leszka Moczulskiego w Krakowie. 1993–1996 pracownik firmy wystawienniczej Mega, 1996–2001 w ProTronik, 2001–2006 w Starostwie Powiatowym w Krakowie, od 2007 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).
1982–1983 rozpracowywany przez Wydz. II KW MO/WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Packard; 1984–1989 przez Wydz. V WUSW w ramach SOS krypt. Recydywista.