Encyklopedia Solidarności Chmielewski Jakub Leszek - Biogramy -

Jakub Leszek Chmielewski , ur. 24 VII 1947 w Ślepietnicy, k. Piotrkowa Trybunalskiego. Ukończył Technikum Przemysłu Szklarskiego w Piotrkowie Trybunalskim (1967), absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Zarządzania (1998).

1969–1970 członek ZMS, 1973–1981 członek Stowarzyszenia Inżynierów, Techników Przemysłu Chemicznego.

1967–1968 konserwator aparatury w Mazowieckich Zakładach Rafineryjnych i Petrochemicznych w Płocku, 1968–1973 technolog w Przedsiębiorstwie Automatyki Przemysłowej Mera-Pnefal w Warszawie, 1973–1982 st. asystent projektanta MZRiP.

25 VI 1976 uczestnik przemarszu protestacyjnego pod KW PZPR w Płocku; 1976–1980 kolporter niezależnego pisma „Robotnik” oraz paryskiej „Kultury”.

23 VIII 1980 uczestnik protestu w Zakładowym Biurze Projektów MZRiP. Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego w MZRiP oraz MKZ w Płocku; X – XII 1980 sekretarz Komitetu Założycielskiego, od XII 1980 wiceprzew. KZ, XI 1981 w prezydium KZ, członek ZR Płockiego; I i XII 1981 delegat na I WZD Regionu Płockiego. 1980–1981 współzałożyciel, autor, kolporter pisma MZRiP „Wprost”, kolporter książek NOW-ej; współzałożyciel Regionalnego KOWzP.

13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia Włocławku-Mielęcinie, Kwidzynie, 26 XI 1982 zwolniony (III 1982 uczestnik głodówki we Włocławku-Mielęcinie, 14 VIII pobity w Kwidzynie). 29 XI 1982 zwolniony z pracy, do 15 III 1983 bez zatrudnienia. 1983–1984 projektant w Przedsiębiorstwie Automatyki Przemysłowej Mera-Pnefal w Warszawie, 1984 projektant w Mercomp Sp. z o.o. w Płocku, 1984–1989 kierownik produkcji, dyr. techn. w Przedsiębiorstwie Zagranicznym Arston w Grabiach Polskich, k. Gąbina. 1982–1989 kolporter pism podziemnych: „Tygodnik Mazowsze”, „Petrochemia”, „Wola”, „Niepodległość”, „KOS”, ulotek, znaczków poczt podziemnych, gł. w Płocku; 1982–1983 współpracownik diecezjalnego komitetu pomocy w Płocku; 1983–1986 współzałożyciel biblioteki wydawnictw podziemnych w ramach PPN i KPN (z Janem Chmielewskim). 1983–1984 członek TKZ w Mera-Pnefal; 1983–1984 współzałożyciel, autor w biuletynie „Petrochemia”; 1984 współorganizator wypoczynku dzieci i młodzieży z rodzin represjonowanych w Łazach n. Wkrą; 1984–1989 przew. TKZ w Arstonie. Współorganizator i uczestnik mszy za Ojczyznę w kościele św. Stanisława Kostki w Płocku. 1987–1992 członek KIK w Płocku. 1982–1988 kilkakrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, rewidowany.

III – IX 1989 członek, pełnomocnik KO w Płocku. 1989 dyr. ds. produkcji w przedsiębiorstwie Amaryl w Łomiankach; 1989–1990 dyr. w Przedsiębiorstwie Zagranicznym Mistral w Płocku. 1990–2009 w „S”; członek KZ, nast. członek honorowy „S”. 1990 projektant w MZRiP. 1990–1994 radny z listy KO, przew. Sejmiku Województwa Płockiego, 1994–1998 radny Sejmiku Wojewódzkiego Płockiego z listy Płockiego Ruchu Samorządowego. 1994–2013 kierownik działu nadzoru/prezes zarządu Zakładu Budowy Aparatury Grupy Orlen (z-ca dyr. inwestycji) projektant w MZRiP/Polski Koncern Naftowy Orlen SA w Płocku. Od 2009 na emeryturze. 1990–2014 członek Stowarzyszenia Miast Siostrzanych, 1997–2000 przew., 2000–2008 członek zarządu. 1992–2005 członek zarządu Fundacji Kaskada Dolnej Wisły; 1992–2007 zarządu Stowarzyszenia Ratunek dla Płocka; 1994–1998 przew. Płockiego Ruchu Samorządowego; 2007–2014 członek Stowarzyszenia Przyjaciół Archiwum Państwowego w Płocku. Od 2015 członek Stowarzyszenia Patriotycznego w Płocku, od 2016 członek Komitetu Organizacyjnego Obchodów Dnia Cichociemnych w Brzozowie Starym.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), Złotym Krzyżem Zasługi (2003).

4 II 1981 – 26 IV 1985 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO/WUSW w Płocku w ramach KE krypt. Kuba; 30 VI 1985 – 24 III 1989 przez Wydz. V/Wydz. II WUSW w ramach SOR krypt. Strzelec/SOS krypt. Czarny; 1988–1989 przez Wydz. XIII Dep. II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. MSW w ramach SOS krypt. Czarny.

Tadeusz Ruzikowski