Łebkowski Tadeusz
Tadeusz Łebkowski, ks., ur. 24 IX 1949 w Sierpcu. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku, święcenia kapłańskie (1975).
1975–1976 wikariusz w parafii św. Katarzyny w Gołubiu Dobrzyniu, 1976–1982 duszpasterz oazowy dzieci i młodzieży, pielgrzymek, parafialny w parafii św. Jana Chrzciciela w Płocku.
25 VI 1976 uczestnik protestacyjnego przemarszu pod siedzibę KW PZPR w Płocku.
Pod koniec VIII 1980 mąż zaufania delegacji (z Janem Brodzkim) Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych jadącej do Gdańska z oświadczeniem poparcia dla strajku w stoczni. W 1980 na prośbę Regionu Płockiego sprawował ceremonię poświęcenia krzyży dla KZ płockiej „S” w kościele św. Jana Chrzciciela. 29 III 1981 podczas strajku w MZRiP, w zw. z kryzysem bydgoskim, na zaproszenie „S” odprawił mszę dla przedstawicieli zakładowych KS.
IX 1981 uczestnik I KZD w charakterze gościa honorowego. W głoszonych kazaniach krytycznie odnosił się do oficjalnej propagandy, nawiązywał do bieżącej rzeczywiści społ.-polit.; uznawany za kapelana płockiej „S”.
13 XII 1981 w parafii św. Jana Chrzciciela celebrans mszy w intencji uczestników II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Płockiego, nast. na terenie kościoła uczestnik zebrania pozostałych na wolności delegatów; członek delegacji związkowej (m.in. z Tadeuszem Taworskim, Andrzejem Sosnowskim, Janem Olkiewiczem) do pełnomocnika Komitetu Obrony Kraju w Płocku ws. internowanych w nocy miejscowych działaczy „S”; 15 XII 1981 po rewizji w domu zatrzymany na 12 godz., przesłuchiwany w KW MO w Płocku.
I 1982 założyciel Komitetu Pomocy Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom przy kościele św. Jana Chrzciciela, mającego na celu zbieranie funduszy oraz pomocy rzeczowej internowanym, organizator zbiórek pieniężnych. II 1982 we Włocławku po odwiedzinach u internowanych w Ośrodku Odosobnienia we Włocławku-Mielęcinie na kilka godz. zatrzymany i rewidowany na komendzie MO. 1982–1986 wikariusz w parafii św. Stanisława Biskupa Męczennika przy kościele św. Trójcy w Mławie. 1980–1985 organizator mszy za Ojczyznę w kościele św. Jana Chrzciciela w Płocku, kościele parafii św. Stanisława BM w Mławie. 1986–1988 Diecezjalny Wizytator Nauki Religii w Kurii Diecezjalnej Płockiej, 1988–2014 proboszcz w parafii św. Maksymiliana Kolbe w Płocku, organizator i uczestnik patriotycznych uroczystości rocznicowych tamże, inicjator pamiątkowych tablic AK, powstania warszawskiego, zbrodni katyńskiej i miejsc kaźni na Wschodzie, a także upamiętnienia katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem w 2010, od 2010 Diecezjalny Duszpasterz Ludzi Pracy Diecezji Płockiej.
16 III 1989 – 1991/1992 duszpasterz nauczycieli i wychowawców diecezji płockiej, 1994–2007 asystent kościelny Katolickiego Stowarzyszenia im. Św. Brata Alberta działającego w kościele św. Dominika tamże.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017), Złotym Krzyżem Zasługi (2011), wyróżniony Złotą Odznaką Sekcji Krajowej Oświaty i Wychowania NSZZ Solidarność (2005).
31 V 1980 – 15 III 1983 rozpracowywany przez Wydz. IV KW MO w Płocku w ramach SOR krypt. Turysta; 17 X 1986 – 18 X 1989 przez Wydz. IV WUSW w ramach SOR krypt. Kontynuator; od 29 IX 1986 w ramach TEOK nr 371582; 1 III 1985 – 27 XII 1989 przez Wydz. III Dep. III/Dep. OKPP MSW w ramach ZO/SOS/KE krypt. Latynos.