Domagalska Stanisława
Stanisława Domagalska, ur. 5 VII 1946 w Radomiu, zm. 2 VI 2007 w Warszawie. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Filologii Polskiej (1969).
1970–1975 asystent reżysera w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie.
1975–1976 uczestniczka protestów przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. 1975–1978 wychowawczyni i terapeutka w Stołecznym Zespole Neuropsychiatrycznej Opieki Zdrowotnej Dla Dzieci i Młodzieży w Zagórzu k. Warszawy, placówka w Garwolinie. 1976–1980 kolporterka prasy niezależnej (m.in. „Biuletynu Informacyjnego” KOR), 1978–1980 nauczycielka jęz. polskiego w SP w Stradunach k. Ełku.
1981 redaktorka w „Tygodniku Solidarność” w dziale listów, autorka reportaży.
I 1982–III 1985 redaktorka, organizatorka druku i kolportażu „Tygodnika Wojennego” (VII 1984–XII 1984 kierowała redakcją z Janem Doktórem, Janem Bryłowskim i Ernestem Skalskim). 1983–1989 redaktorka „Powściągliwości i Pracy”. 1984–1990 współkierująca redakcją (z J. Doktórem) „Przeglądu Wiadomości Agencyjnych”.
1989 dziennikarka „Tygodnika Solidarność”. 1991–2007 realizatorka filmów w Studiu Filmowym Kronika w Warszawie.
Autorka książek (gł. bajek i reportaży): Szkoda, że nie zamarza morze (1974), Przyszywany dziadek (1975), Coś (1977), Jeszcze nie teraz (1979), Kapeć (1981), Trzy piętra zwyczajnych przygód (1981), współredaktorka tomu Przegląd Wiadomości Wiadomości „Wiadomości”, biuletyn wydawany przez podziemną „S” Regionu Mazowsze w Warszawie 15 XII 1981 – 1 IV 1990. Agencyjnych 1984–1990. Przerwana historia ilustrowanej bibuły (2009, ukazał się po śmierci) oraz autorka scenariuszy lub reżyserka filmów dokumentalnych, autorka wywiadów w filmie Świadkowie (1986).