Pięta Ireneusz Władysław
Ireneusz Władysław Pięta , ur. 2 VI 1941 w Tomiczkach k. Poznania. Ukończył Szkołę Podstawową w Tomicach (1955) oraz kursy przysposobienia rolniczego (1968), rachunkowości i księgowości (1965).
1965–1979 w PZPR.
1955–1959 pomocnik w gospodarstwie rolnym w Tomiczkach, 1959–1961 konduktor w MPK w Poznaniu, 1961–1962 pracownik fizyczny w Hurtowni Elektrycznej tamże, 1962–1963 magazynier w HCP tamże, 1963 konwojent w Delikatesach tamże, 1963–1969 brygadzista w Monopolu Spirytusowym Polmos tamże, 1969 traktorzysta w Kółku Rolniczym w Tomiczkach, 1970–1971 pracownik Międzykółkowej Bazy Maszynowej w Stęszewie oraz gospodarstwa rolnego w Tomiczkach, 1971–1996 prowadził własne gospodarstwo rolne tamże.
1980 przew. Komitetu Założycielskiego NSZZ Solidarność Wiejska w Stęszewie, 1980–1981 NSZZ Solidarność Wiejska Gmina Stęszew; 11 I 1981 delegat na I regionalny zjazd Solidarności Wiejskiej w Poznaniu; 1981–1989 członek „S” RI Gmina Stęszew 1980–1989 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu i klasztorze oo. Paulinów w Biechowie.
W XII 1981 organizator (z Jerzym Szałą, Janem Szałą, Tadeuszem Piętą, Leonem Iwanickim, Stanisławem Bendowskim i in.) zbiórek żywności na pomoc represjonowanym i ich rodzinom. 1981–1989 organizator mszy za Ojczyznę w kościele MBB w Poznaniu oraz parafii św. Rocha tamże. 1980–1989 kolporter w Stęszewie niezależnych/podziemnych wydawnictw (otrzymywał je od Elżbiety Ruty i Andrzeja Pawłowskiego), m.in. pism „S” regionu Wielkopolska oraz in. druków z poznańskich zakładów pracy (m.in. z HCP: kalendarzy, kart świątecznych).
1989 delegat na Zjazd „S” RI w Poznaniu. IV – VI 1989 wiceprzew. KO w Poznaniu (organizator akcji plakatowych i spotkań wyborczych). 1989–1991 poseł RP z listy KO. 1993–2004 właściciel stacji paliw; od 2004 na emeryturze.