Kuczyński Piotr Włodzimierz
Piotr Włodzimierz Kuczyński, ur. 16 IV 1950 w Olsztynie, absolwent Politechniki Gdańskiej, Wydz. Elektroniki (1973).
1968–1973 w ZSP, 1973–1980 w Związku Zawodowym Metalowców. Od 1980 w Stowarzyszeniu Elektryków Polskich.
1973–1982 specjalista ds. elektroniki, nast. kierownik sekcji i gł. specjalista w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Urządzeń Informatyki Mera-Błonie, Zakładach Mechaniki Precyzyjnej Mera-Błonie.
Od IX 1980 w „S”, przew. Komitetu Założycielskiego w OBRUI, KZ, wiceprzew. Komisji Koordynacyjnej Zakładów Zjednoczenia Mera, 1980–1981 redaktor „Informatora Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych »Solidarność«” ZMP Mera-Błonie, VI 1981 delegat na I WZD Regionu Mazowsze, od VI 1981 członek ZR Mazowsze, IX/X 1981 delegat na I KZD, od X 1981 sekretarz Prezydium ZR, XII 1981 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD.
Od 1982 pracownik, dyr. techn., nast. dyr. Przedsiębiorstwa Polonijno-Zagranicznego IMPOL w Warszawie, dyr. techn., nast. dyr. IMPOL-II w Milanówku.
Od 1993 inwestor giełdowy i analityk, 1996–2000 utrzymywał się z inwestycji na giełdzie, od 1998 działalność publicystyczno-analityczna. Do 2006 analityk WGI Dom Maklerski SA, 2006–2019 pracownik (gł. analityk) Domu Inwestycyjnego Xelion.
12 XI 1981–25 XI 1982 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/V/ KS MO w ramach SOR krypt. Włodek; 25 XI 1982–13 V 1983 przez Wydz. II KS MO w ramach KE krypt. Włodek.