Mizikowski Edward
Edward Mizikowski, ur. 5 IX 1952 w Nowej Soli, zm. 20 VIII 2017 w Brożówce k. Giżycka. Ukończył ZSZ w Nysie (1971).
1980–1982 wyżarzacz w Walcowni Średnio-Drobnej (W-48) w Hucie „Warszawa”. 1980–1981 uczeń technikum dla pracujących przy tejże.
Od IX 1980 w „S”, 1980–1981 współpracownik Biura Interwencji i Mediacji NSZZ „S” Regionu Mazowsze, działacz Stowarzyszenia Pomocy Osobom Uwięzionym i Ich Rodzinom Patronat.
14 XII 1981 uczestnik w strajku w Hucie Warszawa, założyciel Robotniczego Komitetu Samoobrony Społecznej i pisma „Głos Wolnego Hutnika” tamże, nast. współzałożyciel Międzyzakładowego Robotniczego Komitetu Samoobrony Społecznej tamże, IV 1982–1990 współtwórca i uczestnik MRKS, kolporter pism i książek podziemnych, z Krzysztofem Wolfem współorganizator zaplecza techn. MRKS (m.in. malowanie transparentów, nadawanie przez głośniki apeli, odezw „S”, rozrzucanie ulotek itp.), wśród współpracowników Janusz Klekowski ps. Teofil z Radia „Solidarnoś??ć”, nadawca kilkudziesięciu audycji podziemnego Radia „Solidarność”, kolporter prasy podziemnej (np. „Tygodnik Mazowsze”, „CDN-Głos Wolnego Robotnika”, „Wola”, „Tygodnik Wojenny”). Od 29 XI 1982 aresztowany w zw. z wpadką MRKS do 26 VII 1983 osadzony w AŚ Warszawa-Mokotów, 1987–1988 organizator i współorganizator wielu akcji w obronie więźniów politycznych (m.in. z żądaniami zwolnienia przyjaciela, działacza MRKS K. Wolfa). 1983–1988 współpracownik, 1988–1990 redaktor odpowiedzialny pisma „CDN-Głos Wolnego Robotnika”. 22 VIII 1988 z Sewerynem Jaworskim i K. Wolfem próba wywołania strajku w Hucie Warszawa na Wydziale W-47 (Walcownia Zimnej Taśmy), aresztowany, w trybie przyspieszonym 24 VIII 1988 skazany przez kolegium dzielnicy Warszawa-Żoliborz na karę 30 dni aresztu, nast. w wyniku odwołania zmienioną przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy na 21 dni. 1982–1989 wielokrotnie zatrzymywany, karany przez kolegia ds. wykroczeń.
1989 przeciwnik obrad Okrągłego Stołu, współorganizator akcji bojkotu wyborów 4 VI, współtwórca Niepodległościowej Partii „Solidarność”, a nast. zwolennik zw. zaw. „Solidarność ’80”; 1989–1990 z PPS-RD współorganizator manifestacji wymierzonych przeciwko rządowi Tadeusza Mazowieckiego i prezydenturze gen. Wojciecha Jaruzelskiego. 1990 kandydat na kandydata w wyborach na prezydenta RP. 1992–1993 właściciel pawilonu handlowego, 1993–1994 sprzedawca na targowisku Wolumen w Warszawie, nast. pracownik marketingu bezpośredniego i prace dorywcze, 2004–2011 mechanik w warszawskim metrze. Od 2011 prace dorywcze.
Autor tomiku poezji Serce i pazury oraz albumu poetycko-wspomnieniowego Wybiłem się na Niepodległość, od l. 90. w Związku Piłsudczyków i Związku Strzeleckim, wieloletni uczestnik Marszów Szlakiem I Kompanii Kadrowej. Po katastrofie samolotowej pod Smoleńskiem 10 IV 2010 uczestnik uroczystości z nią związanych (m.in. Marszu Pamięci w Warszawie).
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2017), wyróżniony Medalem Pro Patria (2016).
Od 28 VII 1982 rozpracowywany przez Wydz. XIII Dep. II MSW, od 6 V 1983 przez Wydz. VI Dep. II MSW, nast. od 15 III 1984 przez Wydz. III-2 SUSW; 1987–1990 inwigilowany przez MSW w ramach SOR krypt. Karierowicze.
Region Mazowsze, Warszawa