Rodowicz Władysław
Władysław Rodowicz, ur. 27 III 1916 w Kijowie, zm. 3 X 2013 w Warszawie. Absolwent Szkoły Głównej Handlowej (1938).
Przed wojną prezes harcerskiej korporacji akademickiej Sparta, 1938–1939 słuchacz Szkoły Podchorążych Rezerwy Łączności w Zegrzu, 1939 w kampanii wrześniowej dowódca łączności grupy operacyjnej, uczestnik obrony Modlina, działacz konspiracji w ramach struktur ZWZ i AK. 1940–1941 dowódca tajnej radiostacji krypt. Łódź Podwodna utrzymującej kontakt między AK a armią polską na Zachodzie (w przygotowanej przez brata Stanisława kryjówce w domu rodzinnym). 2/3 XI 1941 aresztowany przez Niemców, osadzony na Pawiaku, nast. więziony w obozach koncentracyjnych na Majdanku i Auschwitz-Birkenau, 1945 zbiegł na krótko przed jego wyzwoleniem.
1946–1948 dyrektor oddziału PKS w Katowicach, organizator zakładu naprawy autobusów w Zawierciu, magazynu części zamiennych w Gliwicach, twórca systemu budowy rozkładu jazdy autobusów. 1949–1950 pracownik Państwowego Instytutu Geologicznego w Warszawie, naczelnik Wydziału Ogólno-Organizacyjnego, Administracji i Zaopatrzenia w Instytucie Chemicznym. 1950–1954 naczelnik w wydziale organizacyjnym Centralnego Zarządu Przemysłu Chłodniczego, organizator przedsiębiorstwa przeładunkowego i chłodni towarowej, twórca Ośrodka Informacji Naukowo-Technicznej tamże. 1955–1958 kierownik działu Informacji i Postępu Technicznego w Centralnym Zarządzie Przemysłu Sprzętu Gospodarczego. 1958–1960 dyrektor, prezes zarządu w Przedsiębiorstwie Zaopatrzenia Związku Rzemieślniczych Spółdzielni Zaopatrzenia, Zbytu w Warszawie, inicjator i twórca jego przebudowy organizacyjnej oraz zaplecza. 1960–1964 dyr. i wykładowca Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa (m.in. organizator szkoleń dla katechetów oraz działaczy duszpasterskich). 1947–1964 jako bezpartyjny usuwany z wielu stanowisk kierowniczych. 1964–1965 zastępca naczelnika wydziału w Centrali Techniczno-Handlowej Artykułów Biurowych (m.in. opracowywanie wzorów i uruchamianie produkcji nowych urządzeń). 1965–1970 kierownik Zakładu Zarządzania Ośrodka Doskonalenia Kadr Kierowniczych Przemysłu Chemicznego w Ministerstwie Przemysłu Chemicznego w Warszawie, tamże wykładowca, organizator kursów, doradca organizacyjny.
Od 1956 działacz KIK w Warszawie, jego członek honorowy, przew. Komisji Rewizyjnej KIK, a także członek kapituły nagrody Pontifici – Budowniczemu Mostów, władz Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi w Laskach.
1980–1981 organizator szkoleń dla działaczy „S”, 1980–1981 przew. Komisji Rewizyjnej Regionu Mazowsze NSZZ „S”.
XII 1981–1993 współorganizator i sekretarz zarządu Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom/Prymasowskiego Komitetu Charytatywno-Społecznego działającego w kościele św. Marcina w Warszawie.
Autor art. publicystycznych, książek specjalistycznych i wspomnień, np. Gospodarka czasem własnym dyrektora przedsiębiorstwa: problemy praktyczne (1965), Organizacja pracy własnej kierownika (1973), Komitet na Piwnej (1994), Niepoprawny optymista (2005).
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).
1973–1975 rozpracowywany przez Wydz. IV SB KW MO w ramach Sprawy Obiektowej krypt. Schronisko; 1977–1978 przez Wydz. IV Dep. II MSW w ramach SO krypt. Czyżyk.
Region Mazowsze, Warszawa