Stawicki Czesław
Czesław Stawicki, ur. 7 VII 1952 we Wrocławiu, zm. 13 X 2017 tamże. Ukończył Technikum Mechaniczne dla Pracujących przy Wrocławskiej Fabryce Urządzeń Mechanicznych (1975).
1967–1971 uczeń–ślusarz we WFUM, 1971–1972 ślusarz we Wrocławskiej Wytwórni Sprzętu Sportowego Polsport, 1972–1980 ślusarz remontowy, kierowca, monter gazociągów w Dolnośląskich Zakładach Gazownictwa we Wrocławiu w Zakładzie Transportowo-Sprzętowym, 1980–1981 mechanik napraw pojazdów samochodowych, kierowca autobusowy w Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w Zajezdni Autobusowej nr VII przy ul. Grabiszyńskiej tamże.
26 VIII – 1 IX 1980 uczestnik strajku w ZA nr VII, członek Zakładowego KS, nast. sekretarz MKS we Wrocławiu.
Od IX 1980 w „S”. IX 1980 – VI 1981 sekretarz prezydium MKZ tamże. VI 1981 delegat na I WZD Woj. Wrocławskiego, od VI członek Zarządu Oddziału Wojewódzkiego we Wrocławiu; w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, od VII 1981 członek ZR.
13 XII 1981 uczestnik strajku w ZA nr VII MPK; 13–15 XII 1981 członek RKS Dolny Śląsk; 14 XII 1981 zwolniony z pracy. 14–15 XII 1981 uczestnik strajku w Państwowej Fabryce Wagonów Pafawag tamże, nast. po pacyfikacji Pafawagu 15 XII 1981–12 I 1982 w ukryciu. 12 I 1982 aresztowany, osadzony w AŚ we Wrocławiu, 22 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki tamże na 3 lata pozbawienia wolności, osadzony w ZK tamże, Strzelcach Opolskich, Kłodzku i ponownie we Wrocławiu (inicjator i uczestnik głodówek), 19 IV 1983 zwolniony na mocy aktu łaski Rady Państwa. 1983–1989 mechanik samochodowy w Spółdzielni Pracy Usług Motoryzacyjnych i Komunikacyjnych Spolmot we Wrocławiu.
1990–2001 mechanik samochodowy w Zakładzie Mechaniki Pojazdowej S. C. Skoda tamże, 2001–2003 działalność gospodarcza w Przedsiębiorstwie Usług Transportowo-Handlowych Tans–B tamże, 2003–2017 kierowca w MPK tamże, od VIII 2017 na rencie, od 1 X 2017 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009) oraz medalem Zawsze Solidarni (2005).
XI 1980 – IV 1981 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO we Wrocławiu w ramach SO krypt. Poligon; 4 IV 1981–21 XI 1981 w ramach SOS krypt. Jeziorak.
Kamil Borecki