Bachanek Kazimierz
Kazimierz Bachanek , ur. 11 XII 1944 w Mireniu k. Pionek. Absolwent Politechniki Szczecińskiej Wydział Elektryczny (1970).
1963 technik mechanik w Jelczańskich Zakładach Samochodowych w Jelczu. 1963 –1964 pracownik fizyczny w Kopalni Węgla Brunatnego Turów w Turoszowie. 1970–1984 konstruktor oprzyrządowania na Wydz. TT w WSK PZL Świdnik.
8–11 VII 1980 uczestnik strajku w WSK.
W „S” od IX 1980 r.
13–15/16 XII 1981 uczestnik strajku w WSK. 1982–1984 zaangażowany w działalność podziemnych struktur „S” WSK Świdnik; 5–14 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 uczestnik spacerów świdnickich; X 1982 protokolant podziemnego spotkania wyborczego w Krępcu k. Świdnika z udziałem kilkudziesięciu działaczy „S” WSK Świdnik dla wyłonienia podziemnej TKZ (protokół zebrania ukrył i przechował w miejscu zamieszkania); pomysłodawca wykonania pamiątkowych identyfikatorów w formie krzyżyków jerozolimskich dla uczestników przysięgi na wierność ideałom „S” zorganizowanej 26 XI 1983 w Lublinie dla działaczy Regionu Środkowo-Wschodniego; krzyżyki w ilości ok. 200 sztuk wykonał wspólnie ze szwagrem Grzegorzem Kasperskim w jego zakładzie rzemieślniczym w Otwocku, na tłocznikach-matrycach przygotowanych przez pracowników WSK Świdnik. 13 I – 1 II 1984 zatrzymany i tymczasowo aresztowany; przetrzymywany w areszcie RUSW w Lublinie i kilkakrotnie przesłuchiwany. 7 III 1984 ponownie przesłuchany; 8 III – 24 VII 1984 ponownie zatrzymany i tymczasowo aresztowany; osadzony w AŚ w Lublinie, AŚ w Rzeszowie i ponownie w AŚ w Lublinie; objęty śledztwem ws. działalności podziemnych struktur „S” w Świdniku, które 24 VII 1984 umorzono na mocy amnestii. V 1984, w czasie aresztowania, zwolniony z pracy. W następnych miesiącach odmówiono mu zatrudnienia w kilku zakładach pracy. Od 1 XII 1984 inspektor nadzoru w Fabryce Maszyn Rolniczych „Agromet” w Lublinie. 1985–1989 redaktor prowadzący podziemnego pisma „Grot”. 17 IV 1988 SB dokonała potajemnego przeszukania jego stanowiska pracy. 29 VIII 1988 wezwany przez SB na rozmowę profilaktyczno-ostrzegawczą.
1989–1990 członek KO „S” w Świdniku. 1 VI 1989 przywrócony do pracy w WSK Świdnik jako specjalista konstruktor w Biurze Konstrukcji Oprzyrządowania. 1989–1992 członek KZ i redaktor prowadzący pisma związkowego „Grot”; 1989 autor oficjalnego sprawozdania z podziemnej działalności TKZ; 1992–2000 przewodniczący Komisji Oddziałowej w Dziale Głównego Technologa. Od 1992 prowadził dodatkowo własną działalność gospodarczą (Zakład Urządzeń Medycznych ZUM w Świdniku). 1992–1995 założyciel i przewodniczący ogniwa Ruchu dla Rzeczypospolitej w Świdniku, członek Rady Naczelnej RdR. 1995–2012 przew. ogniwa Ruchu Odbudowy Polski tamże, członek Rady Naczelnej ROP. Od 2000 inicjator i koordynator corocznej wysyłki paczek bożonarodzeniowych ze Świdnika dla Polaków na Wschodzie; współpracuje ze Stowarzyszeniem Wspólne Korzenie w Lublinie w zakresie pomocy polskim rodzinom z Syberii. Od 2001 na świadczeniu przedemerytalnym, od 2002 na emeryturze. Od 2002 radny miasta Świdnik (2002–2014 przew. klubu radnych Rodzina i Prawo; 2002–2014 i od 2018 przew. Komisji Strategii i Rozwoju).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2001), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014) oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).
19 III 1984 – 20 VII 1986 rozpracowywany przez RUSW w Świdniku w ramach SOR krypt. Ekstrema, 1987 – 25 VIII 1989 przez RUSW w Świdniku, nast. przez Wydz. V WUSW w Lublinie w ramach KE krypt. Elektronik.