Trojanowiczowa Zofia
Zofia Trojanowiczowa (właśc. Trojanowicz), ur. 1 X 1936 w Poznaniu, zm. 17 XI 2015 tamże. 1953 matura w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej Stopnia Licealnego nr 2 w Poznaniu (ob. II LO im. Generałowej Zamoyskiej i Heleny Modrzejewskiej), absolwentka Uniwersytetu Poznańskiego/Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydz. Filologiczny, kierunek filologia polska (1957), dr nauk humanistycznych w zakresie literatury polskiej (1965), habilitacja (1978), prof. nadzw. (1990), prof. (1991), prof. zw. (1998).
1939–1945 wysiedlona z rodzicami z okupowanego przez Niemców Poznania do Generalnego Gubernatorstwa (Warszawa, Garbatka, Radom). 1956–1965 współpracowniczka Instytutu Badań Literackich PAN. 1957–1965 asystentka/starsza asystentka w Katedrze Literatury Polskiej Wydz. Filologicznego UAM; 1966– 1979 adiunkt tamże/Instytucie Filologii Polskiej UAM (od 1969), docent (1979), prof. nadzw./zw. (1990–2007) tamże. 1969/1970 stypendium rządu francuskiego w Paryżu.
1968 jako opiekun roku broniła przed Komisją Dyscyplinarną ds. studentów UAM studenta polonistyki Władysława Panasa, zatrzymanego przez milicję, skazanego na 2 mies. pozbawienia wolności oraz wydalonego z uczelni za udział w wydarzeniach
Marca 1968. VIII 1980 sygnatariuszka listu zawierającego podpisy 34 poznańskich intelektualistów i opozycjonistów, popierającego postulaty strajkujących stoczniowców na Wybrzeżu, który 25 VIII 1980 został opublikowany na łamach wydawanego w Stoczni Gdańskiej „Strajkowego Biuletynu Informacyjnego »Solidarność«”. 4 IX 1980 w składzie Komitetu Założycielskiego „S” w Instytucie Filologii Polskiej UAM. 10 IX 1980 delegatka NSZZ Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty w Poznaniu na Walny Zjazd NSZZ PNTiO w Warszawie. XI 1980 – IX 1981 członek kolegium redakcyjnego pisma „Środowisko”, miesięcznika KZ „S” UAM. 15–16 XII 1980 delegatka Koła „S” Instytutu Filologii Polskiej UAM na Walne Zebranie Delegatów „S” UAM, wybrana wówczas na członka KZ „S” UAM. 1981 na zlecenie Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Poznańskiego Czerwca 1956 w niecałe 3 mies. zredagowała i przygotowała do druku (z prof. Jarosławem Maciejewskim) głośną monografię Poznański Czerwiec 1956, pierwszą tego typu publikację poświęconą wolnościowej rewolcie poznańskich robotników. Na jej potrzeby zebrała relacje uczestników Czerwca 1956, które w wyborze ukazały się na łamach wspomnianej książki. 1981 autorka (z J. Maciejewskim) art., broszur i maszynopisów powielanych poświęconych poznańskiemu Czerwcowi 1956, drukowanych przez niezależne pisma i wydawnictwa (m.in. „Wiadomości Dnia MKZ NSZZ »Solidarność« Wielkopolska”, „»Solidarność« Dolnośląska”, „»Solidarność«” [Gdańsk], „Serwis Informacyjny KZ S UAM”, Biuro Prasowe MKZ „S” Wielkopolska, Społeczny Instytut Wydawniczy Młynek, NZS Politechniki Warszawskiej). 1981–1987 z-ca dyrektora ds. dydaktycznych Instytutu Filologii Polskiej UAM. 28 I 1982 na posiedzeniu Rady Wydz. Filologicznego UAM wystąpiła z gotową wersją projektu protestu przeciwko odwołaniu przez Ministerstwo Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki ze stanowiska rektora UAM prof. Janusza Ziółkowskiego (26 I 1982). 1984 publikowała pod ps. (Marianna K.) na łamach podziemnego pisma „Obserwator Wielkopolski”. 1987–2007 kierownik Pracowni Naukowej Kalendarza Życia i Twórczości C. Norwida w Instytucie Filologii Polskiej UAM. 1990–1996 Zakładu Literatury Polskiej XIX w. 1990–1993 członek Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. 1993–1996 dyr. Instytutu Filologii Polskiej UAM. 1996–2004 kierownik Zakładu Literatury Romantyzmu Instytutu Filologii Polskiej UAM; 1999–2002 Studium Doktoranckiego Filologii Polskiej na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej UAM; 1999–2002 członek Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopni Naukowych.
1990–2005 w ROAD, UD oraz UW.
Autorka wielu publikacji naukowych z zakresu literatury romantyzmu; znawczyni twórczości C. Norwida. Opublikowała m.in. Rzecz o młodości Norwida (1968), Ostatni spór romantyczny. Cyprian Norwid – Julian Klaczko (1981), Sybir romantyków (1992), Kalendarz życia i twórczości Cypriana Norwida, t. 1–3 (2007).
Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), Złotym Krzyżem Zasługi (1979), Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007), Medalem KEN (1993).