Encyklopedia Solidarności Huget Bożena - Biogramy -

Bożena Huget, ur. 26 X 1958 w Krakowie, zm. 24 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 2014 tamże. Ukończyła XIII LO tamże (1977).

1979–1989 uczestniczka opozycji antykomunistycznej; zaangażowana m.in. w kolportaż wydawnictw podziemnych, udział w uroczystościach rocznicowych, organizowanych przez środowiska niezależne (Święto Niepodległości 11 XI, zbrodnia katyńska).

1979–1980 w grupie Porozumienia Młodych „Niepodległość i Demokracja”.

1979–1990 w KPN; 11 XI 1979 uczestnicząc w obchodach rocznicowych święta 11 XI przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Krakowie, podjęła zdecydowaną, fizyczną obronę Krzysztofa Bzdyla, którego usiłowali zatrzymać funkcjonariusze MO/SB; 27 XI 1981 kontynuując działalność opozycyjną w ramach KPN, wzięła udział (m.in. z K. Bzdylem, i Zygmuntem Łenykiem) w zebraniu Krakowskiego Komitetu Więzionych za Przekonania przy Zarządzie Regionu Małopolska „S” (celem zebrania było omówienie przygotowań do manifestacji 29 XI 1981, związanej z Dniem Wolności i Praw Człowieka).

1980–1981 kilkukrotnie zatrzymywana przez funkcjonariuszy krakowskiej MO/SB (m.in. 13 IV 1980 prewencyjnie w zw. z rocznicą zbrodni katyńskiej i 13 XII 1981 jako osoba podejrzewana o posiadanie wydawnictw bezdebitowych oraz wytypowana do internowania – za działalność w KPN).

XII 1981 w zw. z internowaniem (13 XII) osadzona w AŚ w Krakowie, a nast. (XII 1981–I 1982) w Ośr. Odosobnienia w Kielcach oraz (I–VII 1982) w Gołdapi.

1 III 1982 funkcjonariusze więzienni dokonali rewizji w pokoju zajmowanym przez B. Huget oraz trzy inne osadzone (poszukując materiałów bezdebitowych). IV i VI 1982 składała skargi do władz, wnioskując m.in. o zwolnienie. V 1982 podjęła głodówkę w zw. ze złym traktowaniem internowanych kobiet.

2 VII 1982 zwolniona na wniosek KW MO/SB w Krakowie.

25–28 VIII 1982 uczestniczka trzydniowej głodówki w kościele Św. Barbary w Częstochowie, podjętej w intencji uwolnienia internowanych i uwięzionych oraz przywrócenia działalności „S”; protest został przerwany na prośbę duchownych.

II 1985 jako współpracowniczka KPN wzięła udział w rotacyjnej głodówce w Krakowie-Bieżanowie, podjętej przez działaczy Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka Przeciw Przemocy w proteście przeciwko nasileniu się represji wobec działaczy „S”.

1990 zaniechała działalności w KPN.

29 I 1982–19 II 1986 rozpracowywana przez Wydz. III KW MO/WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Dama oraz 19 II 1986 – 19 I 1990 w ramach SOR krypt. Konspiratorzy.

Paweł Mazur