Jastrzębowski Jerzy Michał
Jerzy Michał Jastrzębowski, ur. 27 IX 1937 w Warszawie, zm. 25 X 2022 tamże. Absolwent filologii angielskiej Uniwersytetu Warszawskiego (1959).
1956 w ZMP, 1973 w ZMS.
1959–1981 pracownik (do 1961 lektor, do 1977 spiker, nast. st. redaktor) Komitetu ds. Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja”.
Od XI 1980 członek „S”, 1981 r. członek Komisji Zakładowej w PR, VI 1981 delegat na I WZD Regionu Mazowsze, IX–X 1981
delegat na I KZD, od X 1981 członek KK, 11 XII 1981 wyznaczony przez KK do organizacji i prowadzenia prac Rady ds. Środków Społecznego Komunikowania przy KK.
Po 13 XII 1981 w ukryciu, 1982 autor tekstów do KOS, IX 1982 – IV 1983 (po aresztowaniu Zbigniewa Romaszewskiego) szef i spiker warszawskiego Radia „Solidarność”, 14 IV 1983 aresztowany, 29 VII 1983 zwolniony na mocy amnestii. W konspiracji używał ps. (Pawełek, Leszek). VIII 1984 wyjazd do Kanady, II 1986 powrócił do Polski, 1984–1990 współpracownik i publicysta paryskiej „Kultury” i „Zeszytów Historycznych”, 1985 polonijnego „Związkowca”, 1986–1991 „Tygodnika Powszechnego”. Od 1986 pracownik Prywatnego Zakładu Nauki Języków Obcych „Mateusz International” w Warszawie, 1987 wyjazd do Kanady, 1987–2002 starszy redaktor-depeszowiec kanadyjskiego radia publicznego
CBC, 1989 powrót do Polski, od 2002 na emeryturze.
31 VIII 1976 – 16 XI 1978 rozpracowywany przez Wydz. XI Dep. I MSW w ramach sprawy krypt. Sylwan, 22 X 1981 – 20 X 1982 przez Wydz. XIII/Wydz. XII Dep. II MSW w ramach SOS krypt. Handlowiec, od 23 V 1983 – 12 VII 1986 przez Wydz. VI Dep. II MSW w ramach SOR krypt. Handlowiec, 27 VI 1986 – 15 VII 1986 przez Wydz. III-2 SUSW w ramach SOR krypt. Handlowiec, 15 VII 1986 – 28 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 przez Wydz. III-2 SUSW w ramach KE krypt. Handlowiec.