Kalabiński Jacek Michał
Jacek Michał Kalabiński , ur. 11 IX 1938 w Warszawie, zm. 24 VII 1998 w Waszyngtonie.
Absolwent Wydz. Dziennikarstwa UW (1960).
1961–1963 pracownik Działu Kulturalno-Oświatowego Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia” w Warszawie, 1963–1964 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. sekretarz redakcji „Naszej Ojczyzny” tamże, 1964–1966 kierownik biuletynu zagranicznego Centralnej Agencji Fotograficznej, 1967–1968 w redakcji „Sztandaru Młodych”, 1968–1982 dziennikarz (komentator) Polskiego Radia (III 1982 zwolniony w ramach weryfikacji).
XI 1980 – III 1982 prezes Oddziału Warszawskiego SDP.
Po 13 XII 1981 w ukryciu przez ponad 2 mies., 1982 współautor (ze Stefanem Bratkowskim) Zasad postępowania dziennikarza na czas stanu wojennego, IV 1982 – IX 1983 kierownik działu zagranicznego „Więzi”, 1982–1983 publicysta (ps. Kass, Kassandra) „Tygodnika Mazowsze”, 1982–1984 prezes Oddziału Warszawskiego podziemnego SDP, współpracownik „Tygodnika Wojennego”, IX 1983 wyjazd do USA, publicysta prasy amerykańskiej (m.in. „International Herald Tribune”, „The New York Times”) i polonijnej, od V 1984 ścigany listem gończym przez Prokuraturę Wojewódzką w Warszawie za „publikowanie za granicą artykułów zawierających w swej treści szkodliwe dla interesów PRL fałszywe
wiadomości”, 1984–1990 dziennikarz (komentator, korespondent) Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, współpracownik BBC, 1989–1997 korespondent „Gazety Wyborczej” w Stanach Zjednoczonych, 1998 korespondent „Rzeczpospolitej” tamże.
23 II 1982 – 8 IV 1985 rozpracowywany przez Wydz. I Dep. II MSW/Wydz. XIX Dep. II MSW w ramach SOS krypt. Granit oraz
przez Wydz. VIII Dep. III MSW.