Encyklopedia Solidarności Krajewska Anna Maria - Biogramy -

Anna Maria Krajewska, ur. 18 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1956 w Krakowie. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego tamże, kier. etnografia (absolutorium 1980).

1967–1977 w ZHP (m.in. szczepowa krakowskiego Huraganu 28).

1976 zaangażowana w zbieranie podpisów pod listem protestacyjnym ws. zmian w Konstytucji PRL.

V 1977 uczestniczka Czarnych Juwenaliów; przystąpiła do SKS. IX 1977 – VIII 1980 w gronie rzeczników SKS, którzy występowali publicznie, sygnując szereg jego oświadczeń, protestów, pism i komunikatów; X 1977 udział w tzw. akcji stolikowej SKS (m.in. zapoznawaniu studentów z celami komitetu) oraz akcji na rzecz zniesienia „resów”, czyli księgozbioru zastrzeżonego Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie, i udostępnienia go środowisku uniwersyteckiemu.

1977 kolporterka materiałów i opracowań SKS i KOR/KSS „KOR”.

1978–1979 drukowała z Grzegorzem Małkiewiczem niezależne pismo „Sygnał”.

1977–1980 wielokrotnie zatrzymywana, m.in. 22 X 1979 w zw. z manifestacją SKS pod Ośrodkiem Kultury Czechosłowackiej w Warszawie (w ramach solidarności z sądzonym w Pradze Vaclavem Havlem i in.).

VIII 1980 dołączyła do strajkujących robotników w Stoczni Gdańskiej. VIII–IX 1980 w porozumieniu z Aliną Pienkowską i Anną Walentynowicz zorganizowała i prowadziła archiwum strajku (gromadziła i inwentaryzowała dokumenty, m.in. listy poparcia dla stoczniowców).

IX 1980 udział w powołaniu NZS na UJ; XII 1980 w składzie delegacji studenckiej w ramach NZS, prowadzącej rozmowy z władzami szkolnictwa wyższego ws. zwolnienia studentów UJ z obowiązku nauczania jęz. rosyjskiego, filozofii i ekonomii marksistowskiej.

II 1981 wyjazd na Zachód (RFN, Francja, Wlk. Brytania, Szwajcaria), przedstawicielka NZS w kontaktach z zagranicznymi organizacjami studenckimi; 20 III 1981 opublikowała (z Grzegorzem Małkiewiczem) List do niemieckich studentów, informujący o działalności NZS i zawierający podziękowania za zainteresowanie i wsparcie.

1982–1984 jako reprezentantka NZS uczestniczyła w kilkudziesięciu spotkaniach na zachodnich uniwersytetach organizowanych przez tamtejsze związki studenckie lub komitety poparcia „S” (Francja, RFN, Włochy, Wlk. Brytania, Belgia, Szwajcaria, Japonia i USA).

1984 w składzie sekretariatu przygotowującego międzynarodową konferencję młodzieży w Kingston (6-10 IV 1985; International Youth Conference and World Youth Festival).

1990 własna firma konsultingowa w Warszawie (m.in. prezes zarządu).

1998/1999 rozpoczęła działalność w Duszpasterstwie Dorosłych przy klasztorze oo. Dominikanów w Warszawie; m.in. zorganizowała pierwszą wentę charytatywną, uczestniczyła w poszukiwaniu funduszy na skończenie budowy kościoła parafialnego. 2000 zainicjowała pierwszy Jarmark św. Dominika w parafii; 2000–2005 odpowiadała za dalszą organizację jarmarków i went.

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).

7 VII 1977 – 19 I 1978 rozpracowywana przez Wydz. III KW MO w Krakowie w ramach SOS krypt. Autograf; 12 X 1977 – 8 I 1983 przez Wydz. III-1 KW MO w Krakowie w ramach SOR krypt. Alfa; 4 II 1984 – 31 I 1990 w zainteresowaniu operacyjnym Wydz. XI Dep. I MSW w Warszawie.

Paweł Mazur