Wróbel Bogusław
Bogusław Wróbel, ur. 13
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1961 w Stopnicy k. Buska-Zdroju. Ukończył LO w Pińczowie (1980). Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, kier. historia (1988).
1976–1978 w ZHP.
Od X 1981 w NZS, XI/XII 1981 uczestnik strajku solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI, akcji plakatowania; kolporter wydawnictw niezależnych, m.in. „Gońca Małopolskiego”.
13 XII 1981 pomagał w ewakuacji sprzętu poligraficznego NZS na UJ. II 1982–1985 skład i druk podziemnych pism „Aktualności”, „Serwis Informacyjny Regionalnej Komisji Wykonawczej »Solidarność« Małopolska”, „Hutnik”, „Krzyż Nowohucki”, organizator dostaw papieru; 1984 drukarz ulotek dla NZS.
1982–1989 kolporter na terenie akademików podziemnych wydawnictw, m.in. NOW-ej, Spotkań, Oficyny Literackiej, pism, m.in. „Tygodnik Mazowsze”, „Hutnik”, „Zomorządność”, kartek, znaczków poczt podziemnych, zdjęć z Ośr. Odosobnienia; przewoził z Warszawy wydawnictwa dla Zygmunta Berdychowskiego; organizator akcji plakatowania; do 1987 uczestnik demonstracji rocznicowych, m.in. 3 V, 31 VIII, 11 XI, 13 XII. 1983 pełnomocnik w samorządzie studenckim w DS Piast, 1984–1985 przew., 1985–1986 z-ca przew. 1984 lektor w podziemnym Radiu „Solidarność” w Krakowie. 1985–1986 inicjator i współorganizator Klubu Studenckiego
Piast
(koncerty Zespołu Reprezentacyjnego, Magdy Umer, Przemysława Gintrowskiego, Antoniny Krzysztoń, Leszka Długosza, wykłady z historii Polski i zagadnień politycznych). 1987–1989 współorganizator PPS w Krakowie, skarbnik. 1988 współorganizator, wykładowca niezależnych lekcji z historii Polski dla słuchaczy w Bielsku-Białej. Kilkukrotnie przesłuchiwany, rewizja w akademiku.
1989 organizator spotkań przedwyborczych w Jodłowniku i Szczyrzycu. 1990–1991 nauczyciel historii w SP 52, od 1991 w SP 149 w Krakowie, od 2000 wicedyrektor tamże. 2001–2018 członek Stowarzyszenia Szkół M.A.K.A.B.R.A. w Krakowie, organizator szkoleń i warsztatów edukacyjnych. 2010–2019 współorganizator pikników patriotycznych dla młodzieży. 2012–2019 organizator na terenie szkół w Krakowie pomocy Polakom na Kresach, w tym wyjazdu młodzieży na Ukrainę i Litwę. 2003 konsultant, korektor haseł w „Encyklopedii szóstoklasisty”, 2005 autor haseł, korektor w „Słowniku historycznym”.
Sławomir Chmura