Czyż Waldemar
Waldemar Czyż, ur. 3 XI 1942 w Cieszynie n. Olzą. Ukończył III LO w Bielsku-Białej (1962); 1964–1970 studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
1951–1955 w OH ZMP; 1956–1962 ZHP; 1964–1970 ZSP; 1972–1977 ZNP.
1963–1964 ekspedient w Zakładzie Usług Radiotechnicznych i Telewizyjnych w Bielsku-Białej.
III 1968 uczestnik wieców studenckich w Krakowie (m.in. kolportaż ulotek, dokumentowanie protestów; aresztowany).
1970 skreślony z listy studentów historii UJ; XII 1970 osadzony na 4 dni w AŚ w Krakowie.
1970 magazynier w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie; 1972–1976 wychowawca w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym tamże; 1976–1977 w internacie Zespołu Szkół Budowlanych w Krakowie-Nowej Hucie; 1977–1978 sekretarz w Instytucie Psychologii UJ.
1974–1980 jako opozycjonista kilkukrotnie zatrzymywany; 9 X 1975 funkcjonariusze III Wydziału KW MO w Krakowie przeprowadzili tajną penetrację w miejscu jego zamieszkania.
IV 1974–1977 wydawał niezależne pismo „Biuletyn Informacyjny. Wiadomości Wiadomości „Wiadomości”, biuletyn wydawany przez podziemną „S” Regionu Mazowsze w Warszawie 15 XII 1981 – 1 IV 1990. nieprawdziwe i szkalujące PRL, rozpowszechniane przez zachodnie środki przekazu”.
1976 usiłował uniknąć poboru do wojska; VIII 1976 skazany przez Okręgowy Sąd Wojskowy w Krakowie na 2 lata pozbawienia wolności w zawieszeniu i zdegradowany.
1979 współautor broszury „Czego nie ma w podręcznikach”.
1980–1981 laborant w Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie; IX 1980 członek Komitetu Założycielskiego „S” tamże; V 1981 współorganizator wystawy „Marzec ’68” na UJ; V–XII 1981 etatowy kierownik archiwum w Centrum Dokumentacji Zarządu Regionu Małopolska „S”.
13 XII 1981 – 14 IV 1982 w ukryciu (kolportaż prasy podziemnej, przepisywanie i druk ulotek; współpracownik pisma „Zomo- rządność”); IV 1982 osadzony w areszcie KW MO w Krakowie i w AŚ tamże; 17 IV – 9 VI 1982 w szpitalu; 9 VI 1982 zwolniony warunkowo (brak dowodów winy).
1982–1989 kontynuował działalność opozycyjną; uczestnik demonstracji w Krakowie (31 VIII 1983 zatrzymany w Nowej Hucie); zbierał materiały dokumentalne w ramach Archiwum Wojennego Centrum Dokumentacji „S” (fotograficzne i magnetofonowe utrwalanie przebiegu protestów), które trafiały na Zachód; publikował m.in. w „Hutniku”, „Obserwatorze Wojennym”; redaktor nacz. podziemnego pisma „Solidarność Grzegórzecka”; współpracował z Tajną Komisją Robotniczą Hutników oraz zachodnimi ośrodkami (paryską „Kulturą”, RWE, Inprecor); przekazywał nowohuckiej „S” sprzęt (radionadajniki) i środki finansowe od francuskich zw. zaw. CFDT i IV Międzynarodówki.
1983–1985 z powodu częstych zatrzymań przez MO i SB zwalniany z pracy lub zmuszany do rezygnacji; w nast. latach prace dorywcze.
XI 1987 maszynista w Ośrodku Kultury Wsi ZMW „Scena Ludowa” w Krakowie; II–V 1989 dokumentalista w Muzeum Historii Fotografii tamże.
1990–1991 redaktor techn. w wydawnictwie Universitas w Krakowie; 1991–1997 archiwista i redaktor w Wojewódzkim Ośrodku Interwencji Kryzysowej tamże.
Od 1997 na rencie; od 2007 na emeryturze.
Odznaczony medalem Za zasługi dla Małopolskiej „S” (2016).
24 XII 1968 – 11 VIII 1981 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Krakowie w ramach kwestionariusza ewidencyjnego; 15 IX 1981 – 30 VIII 1984 przez Wydz. III-1 KW MO/WUSW tamże w ramach kwestionariusza ewidencyjnego; 8 IV 1987 – 29 IX 1989 przez Wydz. III KW MO/WUSW tamże w ramach SOR krypt. Krety.