Fundusz Represjonowanych Politycznie
Fundusz Represjonowanych Politycznie (Fundusz Represjonowanych z Przyczyn Politycznych), struktura konspiracyjna, utworzona w I 1982 we Wrocławiu jako agenda Regionalnego Komitetu Strajkowego „S” Dolny Śląsk.
Fundusz zbierał i weryfikował informacje dotyczące prześladowań z powodów politycznych, udzielał pomocy materialnej, prawnej osobom represjonowanym, organizował opiekę nad rodzinami uwięzionych i zwolnionych z pracy, przygotowywał wyjazdy wakacyjne dla dzieci ofiar reżimu itp. Pomoc w największej mierze adresował do osób i rodzin pozbawionych środków do życia w wyniku dyscyplinarnych zwolnień z pracy oraz skazanych na grzywny za udział w demonstracjach. Ważną rolę odgrywała nieodpłatna pomoc prawna adwokatów.
Środki finansowe i materialne na działalność Funduszu pochodziły głównie z uratowanych przed konfiskatą funduszy „S” (80 milionów złotych uratowanych przez Józefa Piniora), pomocy środowisk związanych z Kościołem katolickiego, darów zagranicznych sympatyków „S”, konspiracyjnych zbiórek społecznych.
Władze PRL dążąc do zlikwidowania lub przynajmniej osłabienia działań Funduszu w 1982 wydały polecenie jednostkom ZOMO, by w dniach protestów ulicznych zatrzymywały jak największą liczbę demonstrantów. Kolegia do spraw wykroczeń skazywały na wysokie grzywny, zwykle z możliwością zamiany karę na aresztu (od 30 do 90 dni), nawet osoby zatrzymane w dużym oddaleniu od manifestacji. Tym sposobem władze PRL zaczęły osiągać dwa cele równocześnie: po pierwsze – utrudniały organizowanie manifestacji, po drugie - osłabiały fundusze opozycji i Kościoła katolickiego.
Głównym organizatorem Funduszu Represjonowanych Politycznie był Stanisław Nowiński (ps. Filantrop).