Ośrodek Odosobnienia dla Internowanych w Białymstoku
Ośrodek Odosobnienia dla Internowanych w Białymstoku, funkcjonował 13 XII 1981–9 I 1982 w wydzielonych celach AŚ tamże, komendant: naczelnik AŚ Marian Jedynak. Pierwsze transporty z internowanymi (kobietami i mężczyznami) z woj. białostockiego i łomżyńskiego dotarły do Ośr. 13 XII 1981 nad ranem, 19 XII 1981 przywieziono internowane kobiety z woj. suwalskiego, 24 XII 1981 jednego z internowanych mężczyzn z woj. suwalskiego z Ośr. Odosobnienia w Suwałkach. Łącznie w Ośr. internowano 93 osoby: 55 mężczyzn i 1 kobietę z woj. białostockiego; 26 mężczyzn i 3 kobiety z łomżyńskiego; 1 mężczyznę i 7 kobiet z suwalskiego.
Internowanych osadzono w 4-os. celach z sanitariatami i umywalkami; przez pierwszy tydzień nie przeprowadzano spacerów i widzeń. Internowani podejmowali sporadyczne głodówki protestacyjne (np. Konrad Kruszewski w celu uzyskania regulaminu dla internowanych; grupa internowanych z inicjatywy Jana Beszty-Borowskiego 17 XII 1981 dla uczczenia rocznicy masakry na Wybrzeżu). Z powodu krótkiego funkcjonowania Ośr. nie wykształcono innych form oporu, wewnętrznego życia kulturalnego, ani też Ośr. nie został objęty stałą opieką duszpasterską.
Bezpośrednio z Ośr. zwolniono 29 mężczyzn i 2 kobiety, 1 kobiecie zmieniono internowanie na aresztowanie; 5 I 1982 53 mężczyzn przetransportowano do Ośr. w Suwałkach. 9 I 1982 8 kobiet do Ośr. w Gołdapi, co zakończyło działalność Ośr. w Białymstoku.