Tygodnik Wojenny
„Tygodnik Wojenny”, pismo wydawane 2 I 1982 – 24 III 1985 w Warszawie; od n-ru 17 z V 1982 jako „Tygodnik Wojenny Region Mazowsze”; założone przez Waldemara Baraniewskiego, Włodzimierza Cichomskiego, Piotra Szuberta, Czesława Piotra Stańczyka, Ewę Nawój, Piotra Bigosia, Joannę Deręg, Joannę i Wita Mularczyków, Czesława Apiecionka, Tomasza Trepkę, Ryszarda Holzera i Jana Strękowskiego. Powstało w XII 1981; jego ukazanie się poprzedziło wydanie 14–17 XII 1981 przez Cz. Stańczyka i J. Strękowskiego 3 ulotek na kserografie wyniesionym z „Tygodnika Solidarność” (przekazanym nast. do Torunia), z których ostatnia weszła prawie w całości do 1 n-ru pisma (stąd numeracja 1/2); nr 1/2 datowany 7 I 1982 wydano 2 I 1982. Ukazało się 105 n-rów, obj. zazwyczaj 4 s. (niektóre 6 i 8 s., nieliczne 2 s.), format A4 i A5, druk gł. techniką sitodruku oraz m.in. na powielaczu, ramkach powielaczowych, własnym offsecie (ostatnie n-ry), nakł. do 40 tys. egz.; tygodnik (przerwa podczas wakacji). Ukazały się dodatki: „Teatr” (2 n-ry) redagowany przez Joannę Szczepkowską i Kazimierza Kaczora, „Solidarność Plastyków” (1 nr) pod redakcją Hugona Bukowskiego. Pismo redagowali pocz.: J. Strękowski (redaktor nacz.), W. Baraniewski (kontakty zagraniczne i zewnętrzne), W. Cichomski (finanse, sekretarz red.), Cz. Stańczyk (do jesieni 1983, szef techn.), P. Szubert (kolportaż), R. Holzer (pierwsze 3 mies., nast. w redakcji „Wezwania”). Skład redakcji zmieniał się; cały czas z pismem współpracowali i redagowali także m.in.: Joanna i Mateusz Wyrwichowie, Stanisława Domagalska, Jan Doktór, Ernest Skalski, Krzysztof Czabański, P. Bigoś, Andrzej Fedorowicz (od jesieni 1983 odpowiedzialny za stronę techniczną pisma), Zyta Oryszyn, Andrzej Kaczyński, Andrzej Jastrzębski, Robert Wołczaski. Obok redakcji centralnej istniały równolegle 2 zastępcze (jedną tworzyli S. Domagalska i J. Doktór, drugą J. i M. Wyrwichowie), które pod koniec 1984 na jakiś czas przejęły redagowanie pisma (problemy redakcji spowodowane inwigilacją SB). Druk m.in.: Norbert Pietrzak, T. Trepka, Grzegorz Eberhardt, Ryszard J. Burek, Bogdan Kos, Ninel Kameras-Kos, Edmund Parzyszek, Stanisław Muskat, Jan Bryłowski, A. Fedorowicz, sporadycznie redaktorzy: Cz. Stańczyk, P. Bigoś, J. Strękowski, P. Szubert. Pismo miało pocz. charakter informacyjno-publicystyczny, nast. gł. publicystyczny. Współpracowało z nim wielu znanych dziennikarzy i publicystów, m.in. Leon Bójko, Józef Kuśmierek, Wanda Falkowska, Kazimierz Dziewanowski, Jacek Kalabiński, Tadeusz Mazowiecki, Ewa Berberyusz, Andrzej Krajewski, Leszek Szaruga, Hugon Bukowski, Andrzej Dąbrowski, Henryk Szlajfer, Antoni Zambrowski, Marek Nowakowski, Joanna Jaraczewska. ks. Stanisław Małkowski, ks. Jerzy Popiełuszko, Jacek Ambroziak, Piotr Rachtan, Jacek Maziarski. Od II 1982 działała Biblioteka Tygodnika Wojennego, publikująca broszury, tomiki wierszy i albumy fotograficzne. Pierwszą publikacją była broszura Zbigniewa Romaszewskiego Sierpień 1980 – Grudzień 1981 – co dalej? (1982). Wydano 25 pozycji (w tym jedną niesygnowaną i jedną sygnowaną przez edycję dolnośląską pisma); broszury w nakł. 2–12 tys. egz., albumy fotograficzne w nakł. 150–300 egz. Wydawnictwem kierował Cz. P. Stańczyk. „Tygodnik Wojenny” był też wydawcą podziemnych pism publicystycznych „Odmowa” (1982, ukazał się 1 nr) i „Poglądy” (ukazał się 1 nr jako nr 2), z odrębnymi redakcjami. Od VI 1983 „Tygodnik Wojenny” wydawał też serie znaczków Poczty „S” (pierwsza, papieska, z okazji wizyty Jana Pawła II w Polsce); projektantem i wydawcą był A. Fedorowicz. Ukazało się kilka serii, kontynuowanych nast. przez podziemne pismo „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych”. Od drugiej audycji podziemnego Radia „S” Zofii i Zbigniewa Romaszewskich redakcja przygotowywała dla radia serwis informacyjny (do VIII 1982). Pismo miało zasięg ogólnokrajowy i wiele edycji regionalnych. Kolportowane w całym kraju. Najdłużej istniały filie we Wrocławiu (Edycja Dolny Śląsk, 2 ekipy: Janusz Szewczyk, Grzegorz Czyż), Szczecinie (Edycja Pomorze Zachodnie, 2 ekipy: Zdzisław Konury, Wiesław Szajko), Toruniu (Edycja Toruń i Toruń-Bydgoszcz, Marek Konikiewicz), Kielcach (Edycja Świętokrzyska, Jerzy Stępień), Lublinie (wydawane w Puławach, Bogdan Szewczyk i Maria Kapturkiewicz-Szewczyk); przez pewien czas „Tygodnik Wojenny” wychodził też w Elblągu (późn. przekształcony w „Goniec Wojenny”), Gdańsku, Krakowie, Rzeszowie (druk we wsi Sonina), Inowrocławiu, Bielsku-Białej, Grudziądzu. Wszędzie tam docierały przygotowywane w Warszawie klisze). Filie miały swoje niezależne finanse (bywały dofinansowywane przez redakcję centralną, otrzymywały także do sprzedaży znaczki Poczty „S”, niektóre drukowały też broszury Biblioteki TW). Pismo bezpłatne, jedynie niektóre edycje sprzedawane (np. toruńska). Utrzymywane z datków, gł. od komisji zakładowych, prywatnych osób, także z zagranicy (gł. z Norwegii, a także od Jerzego Giedroycia i Rządu RP na Uchodźstwie). Od 1983 miało przedstawicieli w Paryżu (Bożena Magott i Krzysztof Jussac), w Oslo (Paweł Gajowniczek) i Hamburgu (Bogdan Zmorzyński); dzięki temu było jedynym podziemnym pismem, którego dziennikarzy akredytowano na uroczystościach wręczenia Pokojowej Nagrody Nobla dla Lecha Wałęsy odebranej przez żonę Danutę w XII 1983. Tygodnik został rozwiązany decyzją redakcji. Jego redaktorzy na miejsce pisma powołali: „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych” (wychodzący od X 1984), „Samorządną Rzeczpospolitą” (od wiosny 1985), 2 Program Radia „S” (pocz. w 1984, nadający regularnie od 1986), wydawnictwo Ad Sum (od 1984).