Encyklopedia Solidarności

https://encysol.pl/es/encyklopedia/hasla-rzeczowe/23839,Kosciol-Trojcy-Swietej-w-Radomiu.html
26.04.2024, 17:12

Kościół Trójcy Świętej w Radomiu

Kościół Trójcy Świętej w Radomiu, wzniesiony w l. 1678–1693 wg projektu Tylmana z Gameren dla ss. benedyktynek. 1809 po kasacie klasztoru kościół więzienny, od 1837 cerkiew prawosławna św. Mikołaja. W Polsce niepodległej odzyskany i wyremontowany (1924–1927); VI 1947 przejęty przez jezuitów (Prowincja Wielkopolsko-Mazowiecka); od 1927 kościół rektoralny (bez parafii). 25 VI 1976 ks. Roman Kotlarz błogosławił protestujących robotników sprzed kościoła. Od 1 IX 1979 w kościele pracował o. Hubert Czuma (zm. 19 IX 2019), przeniesiony na żądanie władz PRL ze Szczecina; duszpasterz ludzi pracy w Radomiu, honorowy obywatel Radomia, inicjator odprawiania w co drugą niedzielę mies. (I 1982–2006) mszy św. za Ojczyznę, m.in. przez abp. Adama Kozłowieckiego, bp. Edwarda Materskiego, ks.: Henryka Jankowskiego, Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, Czesława Sadłowskiego, Zdzisława Domagałę. 1982–1989 oprócz homilii po mszach św. wykłady (od kilkudziesięciu do kilkuset uczestników), m.in. duchownych oraz gości, np. Anny Walentynowicz, Tomasza Strzembosza, Władysława Siły-Nowickiego, Łukasza i Andrzeja Czumów, Ewy Jabłońskiej-Deptuły, Stefana Niesiołowskiego, Antoniego Macierewicza, Piotra Naimskiego, Jana Łopuszańskiego, Andrzeja Wielowieyskiego, Ewy Szumańskiej i innych. Do 1989 kilkanaście inscenizacji o tematyce religijno-patriotycznej, prezentowanych przez aktorów z Warszawy, m.in. Annę Nehrebecką, Ewę Skarżankę-Przybylską, Jacka Fedorowicza, Katarzynę Łaniewską i innych. Pomieszczenia kościelne przy ul. Tybla 4 były też miejscem spotkań podziemnej „S”. 1995 w ścianę prezbiterium wmurowano kamienną tablicę poświęconą ks. R. Kotlarzowi. Pierwotnie (1986) tablica odsłonięta w kościele św. Karola Boromeusza w Warszawie przez ks. Stefana Niedzielaka; ze wzgl. na treść („Śp. Ks. Roman Kotlarz – Rzecznikowi Praw Boskich i Ludzkich – Zamordowanemu w Radomiu – Rodacy 1986”) tablicę, na żądanie władz, zdjęto i zdeponowano w jednym z obiektów przykościelnych w Warszawie. Podstawowe kierunki pracy w tym kościele: katecheza młodzieży, Apostolstwo Modlitwy wprowadzone 1948, Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego (1985), opieka nad więźniami (1991). Superiorzy: Stefan Śliwiński 1947, Edward Gorzkowski 1947–1952, Władysław Kudłowski 1952–1953, Władysław Wantuchowski 1953–1955, Władysław Siwek 1955–1957, Józef Ogłoska 1957–1964, Walerian Kawski 1964–1971, Marian Masłowski 1971–1975, Longin Szymczukiewicz 1975–1981, Józef Wlazło 1981–1984, Andrzej Polasik 1984–1987, Jan Świś 1987–1991, Bolesław Sokołowski 1991–2011, od 2011 Jan Noszczak.

Krzysztof Busse

Opcje strony