Kołodziejski Tadeusz
Tadeusz Kołodziejski, ur. 9
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1950 w Kłodawie. Ukończył ZSZ w Koninie (1968).
1970–1981 ślusarz Zakładów Mechanicznych Gorzów (część Zrzeszenia Przemysłu Ciągnikowego Ursus).
Od IX 1980 w „S”, 13 IX 1980–26 IV 1981 przew. Prezydium MKZ w Gorzowie Wielkopolskim i członek KKP, IV–V 1981 delegat na I WZD Regionu Gorzów Wielkopolski, od 26 IV wiceprzew. ZR, delegat na I KZD. 19 II 1981 członek Okręgowego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania.
13 XII 1981 współzałożyciel, przew. gorzowskiego RKS, 14–16 XII 1981 współorganizator strajku okupacyjnego w ZM Gorzów i jego faktyczny przywódca, 16 XII 1981 dotkliwie pobity w czasie pacyfikacji strajku przez ZOMO, tymczasowo aresztowany, osadzony w areszcie KW MO w Gorzowie Wielkopolskim, 5 I 1982 w trybie doraźnym skazany przez Sąd Wojewódzki tamże na 5 lat pozbawienia wolności, 14 I 1982 przez Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na sesji wyjazdowej w Zielonej Górze na 3 lata pozbawienia wolności za wydanie w czasie strajku Apelu Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego do żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego, osadzony w ZK w Międzyrzeczu, Wronkach, Sieradzu, Kaliszu, Wrocławiu, Strzelinie, IX 1983 zwolniony na mocy amnestii, po wyjściu z więzienia odmawiano mu zatrudnienia w przedsiębiorstwach państwowych, prace dorywcze, m.in. przy rozładowywaniu wagonów, w prywatnym zakładzie Zdzisława Dębickiego. Działacz podziemnej „S”; organizator zagranicznych dostaw sprzętu poligraficznego, wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany przez SB.
Od 1986 własna działalność gospodarcza. Od 1992 współwłaściciel Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego Eco-Metal w Dębnie Lubuskim.
Od VI 1981 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Gorzowie Wlkp. w ramach SOR krypt. Metalowiec.
7 V 1984–24 I 1990 zarejestrowany przez Wydz. III WUSW w Gorzowie Wielkopolskim. jako TW ps. Zygmunt.
Adam Borowski | Mirosława Łątkowska | Marta Marcinkiewicz