Chlasta Mieczysław
Mieczysław Chlasta, ur. 4
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1942 w Kaliszu. Ukończył Technikum Mechaniczne Budowy Maszyn przy WSK w Kaliszu (1980).
W 1956 świadek wydarzeń poznańskiego Czerwca. 1959-1960 zatrudniony w KWK Siemianowice, 1960-1963 ślusarz oddziałowy w KWK Dymitrow w Bytomiu, 1963-1965 zasadnicza służba wojskowa, 1965-1967 kierowca w PKS w Kaliszu, 1967-1977 w MPK tamże, 1977-1982 kierowca autobusu w WSK (od 1992 WSK PZL-Kalisz SA).
14 IX 1980 podczas strajku komunikacji w Kaliszu zorganizował opór kierowców WSK przeciwko decyzji o użyciu ich do obsługi autobusów miejskich; przeniesiony na gorsze stanowisko pracy; od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w WSK, od XI 1980 KZ, w VI i VI/VII 1981 delegat na I WZD (Województwa Kaliskiego) Regionu Wielkopolska Południowa.
Po 13 XII 1981 działacz podziemnej „S” w WSK (we współpracy m.in. z Sławomirem Wichlińskim, Bogdanem Manikowskim, Mieczysławem Orlińskim, Zbigniewem Śniegiem i Krzysztofem Radziłowiczem); 31 VIII 1982 współorganizator manifestacyjnego przemarszu pracowników WSK do centrum Kalisza po zakończeniu zmiany. 23 XI 1982 zwolniony z pracy, przez 6 mies. bez zatrudnienia, 1983-1989 magazynier w Kaliskich Zakładach Garbarskich. 1982-1984 współpracownik podziemnego Tymczasowego Komitetu Koordynacyjnego „S” Regionu Wielkopolska Płd., kurier podziemnych wydawnictw, m.in. z Warszawy, kolporter na terenie Kalisza (m.in. z Jackiem Malcem, Leonardem Duszeńko i Janem Marciniakiem); 1982-1983 współpracował ze środowiskiem Koła Kombatantów „S” w Kaliszu (sprzed 13 XII 1981, współpraca m.in. z L. Duszeńko, Mikołajem Malcem, Bronisławem Grabarczykiem, Anną Binder, Stanisławem Słodkiewiczem). W XII 1982 zatrzymany przed budynkiem sądu w Łodzi z innymi protestującymi przeciwko procesowi o. Stefana Dzierżka. Kilkakrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany na komendzie MO przy ul. Jasnej w Kaliszu, kilkakrotne rewizje w mieszkaniu. 13 XII 1982 – 13 IV 1983 współorganizator patriotycznych manifestacji po mszy św. w kościele oo. Jezuitów pod tablicą księży zamordowanych w Dachau przy kościele św. Józefa, 13 II 1983 skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny za odczytanie odezwy potępiającej stan wojenny. Współorganizator układania krzyży kwietnych (z o. S. Dzierżkiem, Bożeną Kulczyńską, J. Marciniakiem, ks. Marianem Chwilczyńskim, J. Malcem, Mikołajem Malcem, Barbarą Zdobych) przy kościele św. Józefa i w ogrójcu klasztoru oo. Jezuitów. 24 VI 1983 skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny. Współpracownik Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom w Kaliszu, współorganizator Mszy za Ojczyznę, działacz KIK, współpracownik ks. Tadeusza Szeszko ze Zgromadzenia oo. Orionistów w Kaliszu, organizator pomocy dla represjonowanych (m.in. rozwoził żywność). W 1983 uczestnik I Ogólnopolskiej Pielgrzymki Ludzi Pracy na Jasną Górę.
Od 1989 pracownik Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Kaliszu, 1990-1997 członek KZ „S” w WSZ, skarbnik. Od 1996 w AWS. Od 1998 na emeryturze.
15 II 1983 – 9 XII 1988 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Kaliszu w ramach KE krypt. Kierowca.
Grażyna Schlender