Cupała Wiesław
Wiesław Cupała, ur. 27 VIII 1956 w Ostrowie Wielkopolskim. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Matematyki, Fizyki i Chemii (1980), doktorat (1985).
Od 1971 zw. z ruchem hippisowskim, w l. 80. uczestnik zlotów hippisów w Częstochowie. 1976–1980 współpracownik KOR/KSS KOR, 13–14 XII 1977 współzałożyciel, do VI 1978 działacz SKS we Wrocławiu; 1976–1980 kolporter niezależnych pism, m.in. „Biuletyn Informacyjny” i „Komunikat” KOR/KSS KOR, „Podaj Dalej”. W 1977 redaktor kontrkulturowego niezależnego pisma „Curve”. 1977–1978 współpracownik NOW-ej.
1980–1985 asystent w Instytucie Matematyki PAN Oddział we Wrocławiu. Od IX 1980 w „S”; w 1981 wiceprzew. koła „S”. W X 1980 współzałożyciel Ruchu Nowej Kultury we Wrocławiu, w V 1981 redaktor niezależnego pisma „A”; XI 1981 – III 1982 współzałożyciel, redaktor niezależnego/podziemnego pisma „Pomarańczowa Alternatywa”.
14 XII 1981 współorganizator akcji protestacyjnej w IM PAN. 13 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Nysie, 17 III zwolniony. 1982–1989 zw. z Pomarańczową Alternatywą; od VIII 1982 uczestnik akcji malowania krasnali na murach, m.in. we Wrocławiu, Krakowie i Warszawie, 1986–1989 współorganizator happeningów PA. 1982–1989 współpracownik SW, 1983–1987 współorganizator, członek zespołu podziemnego Radia SW we Wrocławiu (z Wojciechem Bartoszkiem, Teresą i Janem Krusińskimi, Andrzejem Zarachem); współtwórca audycji, spiker, współorganizator i uczestnik emisji audycji we Wrocławiu. 1982–1989 kolporter podziemnych pism, sporadycznie współpracujący przy druku m.in. „Biuletynu Dolnośląskiego”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarności Walczącej”; w 1988 redaktor trzech n-rów „Solidarności Walczącej”. 1985–1987 prace dorywcze, 1987–1994 adiunkt w IM PAN Oddział we Wrocławiu.
1990–1991 w Partii Wolności. 1994–2003 adiunkt na Wydz. Matematycznym WSI w Zielonej Górze/Politechniki Zielonogórskiej/Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2003–2007 st. wykładowca na Wydz. Podstawowych Problemów Techniki i Matematyczno-Informatycznym Politechniki Wrocławskiej. 2008–2010 specjalista ds. rekrutacji w Power Media Wrocław. Od 2010 bez zatrudnienia, bloger.
Autor publikacji z dziedziny matematyki i informatyki, m.in. Internet – wirtualny przewodnik dla początkujących hackerów (1995).