Dziura Julian
Julian Dziura, ur. 8 IV 1935 w Moniakach k. Kraśnika, zm. 30 XI 2021 w Lublinie. Ukończył Technikum Mechaniczne dla Pracujących przy FSC w Lublinie (1965).
1952-1953 pracownik WSK Świdnik (od 1957 WSK PZL Świdnik), IV-X 1953 powołany do hufca pracy Służba Polsce przy budowie linii kolejowych na Górnym Śląsku, 1954-1959 pracownik Kraśnickiej Fabryki Wyrobów Metalowych, 1960-1991 FSC. 26 VI 1959 uczestnik zamieszek ulicznych w Kraśniku Fabrycznym (funkcjonariusze MO zlikwidowali lokalne miejsce kultu religijnego; w odwecie m.in. obrzucono kamieniami posterunek MO), 2 VII 1959 aresztowany, skazany na 1,5 roku więzienia, osadzony w ZK w Nisku, Przemyślu oraz Obozie Pracy Więźniów w Medyce k. Przemyśla.
12-14 VII 1980 współorganizator strajku w FSC, członek zespołu negocjacyjnego. Od IX 1980 w „S”, do I 1981 wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie KZ w FSC; XI 1980 – IV 1981 członek MKZ Regionu Środkowo-Wschodniego, w IV i V 1981 delegat na I WZD Regionu Środkowo-Wschodniego, członek ZR.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia we Włodawie i Lublinie, zwolniony 24 VII 1982. 1983-1987 wiceprzewodniczący Rady Pracowniczej FSC. Od XI 1984 koordynator TKZ. 8-9 VI 1987 zatrzymany na ok. 38 godz. w areszcie RUSW na czas wizyty Jana Pawła II w Lublinie. 23 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1987 ukarany przez kolegium ds. wykroczeń grzywną za zbieranie podpisów pod apelem podziemnej „S”; 1 VII 1988 ukarany przez kolegium ds. wykroczeń grzywną za udział w niezależnych uroczystościach 3 V w Lublinie. We IX 1988 współinicjator złożenia do Sądu Wojewódzkiego wniosku o rejestrację „S” w FSC, następnie odwołania do SN (oddalonego w XI 1988).
W 1989 delegat na II WZD Regionu Środkowo-Wschodniego. W VII 1990 w wyniku konfliktów w strukturach zakładowych wystąpił z „S”. Od IX 1990 członek ZZ Inżynierów i Techników, XII 1990 – 1992 przewodniczący Zarządu. Od 1991 na emeryturze.
Autor wspomnień ''Słowa przemijają, czyny pozostają'' (Lublin 2005).
1988-1989 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Lublinie w ramach SOR krypt. Działacze oraz SOR krypt. Julek.