Gęsicki Wiesław
Wiesław Stanisław Gęsicki , ur. 7 I 1959 w Warszawie, zm. 15 V 2002 tamże. Ukończył Liceum Elektroniczne w Warszawie (1978), absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz.Dziennikarstwa i Nauk Politycznych, kierunek Polityka Społeczna (1995).
1978–1982 pracownik laboratorium naukowo-produkcyjnego Centrum Półprzewodników TEWA w Warszawie.
Od IX 1980 w „S”.
1981–1988 członek KPN, 1984 uczestnik II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. Kongresu w Warszawie. 1982–1985 prace dorywcze. 1984–2002 uczestnik marszów Szlakiem I Kompanii Kadrowej Kraków–Kielce, 1984 zatrzymany w trakcie marszu i ukarany grzywną. 1984–1985 kolporter pisma LDPN „Niepodległość”. 1985–1987 pracownik laboratorium Centrum Materiałów Elektronicznych w Warszawie. 1986–1990 założyciel, redaktor i drukarz podziemnego pisma „Nie Chcemy Komuny”. 1987–1988 współzałożyciel i animator Ruchu Katolickiej Młodzieży Niepodległościowej. 1988–1989 współzałożyciel, członek warszawskich struktur FMW, koordynator Komisji Krajowej; organizator manifestacji patriotycznych w Warszawie, m.in. w rocznicę III 1968 na UW. W l. 80. wielokrotnie zatrzymywany, współpracownik Muzeum Archidiecezji Warszawskiej przy organizacji koncertów, spotkań poetyckich, m.in. z Jackiem Kaczmarskim, Przemysławem Gintrowskim, Piotrem Szczepanikiem.
IX 1990–1996 współorganizator i pierwszy Komendant Główny Organizacji Społeczno-Wychowawczej/Związku Strzeleckiego „Strzelec”, 1992–1994 Komendant Główny. 1992–1996 urzędnik w Urzędzie ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych. 1996–1998 nauczyciel wf w SP w Izabelinie. III 1998–XI 1998 archiwista w Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie. XI 1998–V 2002 urzędnik w Głównym Urzędzie Ceł w Warszawie.
Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).
10 V 1984–15 VI 1989 rozpracowywany przez Wydz. III-2 SUSW w Warszawie w ramach SOR krypt. Antyk; 3 VII 1989–3 I 1990 w ramach SO krypt. Ośmiornica.