Encyklopedia Solidarności

Stanisław Kaleciak, ur. 1 XI 1947 w Bielance, woj. małopolskie, zm. 13 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 2003 tamże. Absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Rzeszowie, Wydz. Mechaniczny, specjalność: obrabiarki, narzędzia i technologia budowy maszyn (1971).

1972-1973 starszy technolog w Przedsiębiorstwie Produkcji i Montażu Urządzeń Odlewniczych Pemod w Myślenicach, 1973-1987 pracownik Nowotarskich Zakładów Przemysłu Skórzanego Podhale w Nowym Targu, kolejno: konstruktor na Wydziale Rozwoju, od 1976 z-ca kierownika Działu Techniczno-Konstrukcyjnego w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym, w 1979, po odmowie wstąpienia do PZPR, zdegradowany na etat konstruktora, od 1980 specjalista konstruktor na Wydziale Rozwoju. Współautor kilku patentów, autor projektów racjonalizatorskich.

Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w NZPS Podhale; autor rozwiązań dotyczących struktury organizacyjnej Związku, od 20 II 1981 wiceprzewodniczący KZ „S”, w 1981 etatowy pracownik „S” tamże. 1980-1981 na czele zespołu opracowującego ordynacje wyborcze zakładowej „S”; w 1981 przewodniczący kolegium redakcyjnego, autor gazety zakładowej „Podhale”, autor w „Komunikacie Sekcji Informacji KZ NSZZ «S» NZPS Podhale”. VII 1981 delegat na I WZD Regionu Małopolska.

13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa (SB bezskutecznie proponowała współpracę), następnie Nowym Łupkowie i Uhercach (w VII 1982 odmówił skorzystania z 14-dniowej przepustki), 25 XI 1982 zwolniony. 1982-1989 działacz podziemnych struktur „S”, kolporter wydawnictw podziemnych. Kilkukrotnie przesłuchiwany, 2-4 X 1985 zatrzymany, rewizja w mieszkaniu, żona poddawana szykanom, wielokrotnie nachodzony w domu przez funkcjonariuszy SB, odrzucił propozycję emigracji; 7 II 1983 zwolniony z pracy, następnie po wyroku Sądu Pracy przywrócony na gorszych warunkach; 1984-1987 na bezpłatnym urlopie wychowawczym. W VI 1983 organizator pielgrzymki na Jasną Górę, na spotkanie z Janem Pawłem II. 1987-1988 pracował w gospodarstwie rolnym, 1988-1990 szef produkcji w Zakładzie Przetwórstwa Drewna w Rabie Wyżnej.

W 1989 reaktywował struktury „S” RI w Rabie Wyżnej i Bielance, przewodniczący Koła w Bielance, przewodniczący Zarządu Gminnego, od 25 XI 1989 członek Rady Wojewódzkiej „S” RI w Krakowie. 9 IV 1989 członek KO „S” w Zakopanem, 3 XII 1989 współzałożyciel KO w Rabie Wyżnej, w 1990 uczestnik z ramienia „S” RI kampanii wyborczej przed wyborami samorządowymi. 1990-1994 radny i wójt Gminy Raba Wyżna. W 1990 założyciel i redaktor „Zielonego Mosteczka”, pisma KO w Rabie Wyżnej, 24 II 1991 współzałożyciel koła Chrześcijańskiej Demokracji w Rabie Wyżnej. 1991-1992 w PChD, następnie w Stronnictwie Ludowo-Chrześcijańskim (do 30 XII 1996). 1994-1998 ponownie pracował w gospodarstwie rolnym. 1995-2003 palacz konserwator w SP w Bielance. 1998-2002 radny Powiatu Nowotarskiego. 1998-2003 sekretarz Gminy Raba Wyżna. W 1998 współzałożyciel Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej w Rabie Wyżnej.

Sławomir Chmura