Kawecki Michał
Michał Kawecki, ur. 18 VII 1947 w Piątkowie k. Wąbrzeźna. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wydz. Filozoficzno-Historyczny (1971); psycholog, do 1984 odbywał specjalizacje i staże w zakresie: terapii rodzin, poradnictwa psychologicznego, psychologii defektologicznej, psychologii pracy i psychologii edukacji.
1971-1976 psycholog zakładowy w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego; 1976-1983 asystent i starszy asystent w Zakładzie Psychologii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie; 1970-1981 w PZPR. W III 1968 uczestnik wieców studenckich, zmuszony do przeniesienia się z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na UJ. 1975-1980 założyciel i lider Szczecińskiego Ośrodka Społecznej Pomocy Rodzinie przy parafii św. Stanisława Kostki w Szczecinie.
Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w WSP; w 1980 współzałożyciel, autor, redaktor, organizator pracy zespołu redakcyjnego (z Leszkiem Dlouchym, Tadeuszem Dziechciowskim, Tomaszem Zielińskim) niezależnego tygodnika „Jedność”. W 1981 inicjator spotkań międzyuczelnianych w celu powołania w Szczecinie uniwersytetu, realizator pomysłu włączenia ludzi nauki (Bazylego Barana, Tadeusza Dziechciowskiego, Ewy Gutkowskiej, Małgorzaty Piekary, Jerzego Wojciechowskiego) do pracy w MKR w Szczecinie/ZR Pomorze Zachodnie.
13-14/15 XII 1981 uczestnik strajku w Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego; następnie do 2 I 1982 w ukryciu; 5 I 1982 zatrzymany, internowany w Ośr. Odosobnienia w Goleniowie, następnie w Wierzchowie, zwolniony 12 VI 1982. Od VII 1982 uczestnik Duszpasterstw Akademickich w kościele św. Andrzeja Boboli i kościele NSPJ w Szczecinie; 1982-1985 organizator szkoleń i warsztatów, tzw. kursów latających podejmujących tematykę edukacji ku wolności i demokracji, godności pracy ludzkiej, niezależnego szkolnictwa i przygotowania do zmian systemowych, krzewiciel idei szkół społecznych. 1982-1989 kolporter podziemnych wydawnictw (m.in. „Okno”, „CDN”, „BIS”, „Tygodnik Mazowsze”, „Obraz”, „Jedność Stoczniowa”) w środowisku akademickim i nauczycielskim. 1984-1999 psycholog terapeuta w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej nr 1 w Szczecinie; od 1999 właściciel specjalistycznego gabinetu psychologicznego.
Po 1989 inicjator akcji społeczno-oświatowych i kulturalnych o zasięgu krajowym i międzynarodowym; w 1989 pierwszy prezes Koła w Szczecinie Społecznego Towarzystwa Oświatowego, w 1989 realizator idei powołania Społecznej SP STO, w 1990 LO STO; 1991-2003 oficjalny przedstawiciel Polski i STO w European Parents Association z siedzibą w Brukseli, członek władz naczelnych stowarzyszenia; 1997-2001 organizator i przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Przeniesienia Ziemi z Grobu Cypriana Kamila Norwida na Wawel i członek delegacji Instytutu Dziedzictwa Narodowego na audiencji specjalnej u Jana Pawła II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. w celu poświęcenia urny z prochami poety; w 2006 twórca Szczecińskiego Salonu Poezji na Zamku Książąt Pomorskich (z udziałem artystów scen polskich).