Konik Krystian
Krystian Konik, ur. 26 X 1949 w Katowicach, zm. 2 V 2011 w Katowicach. Ukończył Technikum Ekonomiczne tamże (1968).
1968–1981 operator elektronicznego przetwarzania danych w Centralnym Biurze Rozliczeń Przemysłu Węglowego/Centralnym Ośrodku Informatyki Górnictwa w Katowicach. Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, nast. przew. KZ; w VII/VIII i XII 1981 delegat na I i
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.
14–15 XII 1981 przew. KS podczas strajku w zakładzie, zwolniony z pracy, po zakończeniu strajku uczestnik strajku w KWK Wujek; od 16 XII 1981 w ukryciu, ścigany listem gończym. 27 IV 1982 zatrzymany i internowany, przetrzymywany w areszcie KW MO w Katowicach, nast. Zabrzu-Zaborzu, Grodkowie i Uhercach, 30 XI 1982 aresztowany, osadzony w AŚ w Katowicach, oskarżony o organizację strajku w COIG, 22 III 1983 Sąd Rejonowy w Katowicach m.in. ze wzgl. na uchybienia proceduralne prokuratury i zły stan zdrowia uchylił tymczasowe aresztowanie i odroczył rozprawę. 28 IV 1983 ponownie zatrzymany, 29 IV 1983 tymczasowo aresztowany, oskarżony o bezprawne dysponowanie funduszem związkowym (środki na nim zgromadzone były rozdzielane pomiędzy pracowników COIG represjonowanych po 13 XII 1981), 12 X 1983 Sąd Wojewódzki w Katowicach umorzył sprawę na mocy amnestii, zwolniony. 1984–1989 członek SW Oddział Katowice; kolporter podziemnych pism, m.in. „Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Walcząca”. 1984–1986 technik-ekonomista w Zakładzie Budowy Urządzeń Kotłowych w Katowicach-Ochojcu, 1986–1987 w GS Samopomoc Chłopska, 1987–1990 w PSS Społem, 1990–1991 pracownik AZ Sp. z o.o. w Tarnowskich Górach, od 1991 ponownie w COIG.
W 1989 członek KO w Katowicach. 1991–1993 w Partii Wolności. Od 1995 członek KZ.
27 V 1982 – 15 XI 1983 rozpracowywany przez Wydz. V-2 KW MO/WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. Anna.
Tomasz Kurpierz|Jarosław Neja|Weronika Rudnicka