Encyklopedia Solidarności

Mieczysław Koza, ur. 22 XII 1948 w Bukowcu k. Nowego Tomyśla. Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Budowy Maszyn (1972).

1966–1972 w ZSP, 1980–1985 w Towarzystwie Przyjaźni Polsko--Francuskiej w Lubinie.

W III 1968 uczestnik manifestacji studentów w Poznaniu.

1972–1976 gł. mechanik w Rejonie Eksploatacji Dróg Publicznych Nowy Tomyśl, 1976–1979 kierownik oddziału remontów hutniczych w Zakładach Naprawczych Maszyn Zanam w Polkowicach KGHM w Lubinie, 1979–1983 kierownik w Zakładzie Remontowo-Montażowym w Polkowicach KGHM tamże Wydz. Remontów Hutniczych Legnica z siedzibą w Hucie Miedzi Legnica.

Od IX 1980 w „S”; od XI 1980 członek KZ, 1981 wiceprzew. Rady. Pracowniczej.

XII 1981 – IX 1982 członek MKS w Legnicy. 1982–1983 współorganizator, lider podziemnej „S” w zakładzie, zbierał składki na działalność związkową; kolporter podziemnych pism, m.in. „Na Bieżąco...”, „Solidarność Zagłębia Miedziowego”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Tygodnik Mazowsze” oraz ulotek. 1982–1983 kurier między Legnicą a Wrocławiem, organizator i koordynator sieci kolportażu. W 1982 drukarz podziemnych pism, m.in. „Na Bieżąco...”, „Solidarności Zagłębia Miedziowego” oraz z matryc przywożonych z Wrocławia („Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”). 1982–1983 współpracownik SW we Wrocławiu (kontakt z Andrzejem Mycem). 1982–1983 organizator materiałów poligraficznych dla podziemnych drukarni w Legnicy i we Wrocławiu. 30 IV 1983 zatrzymany, 1 V aresztowany, osadzony w AŚ w Legnicy i ZK we Wrocławiu, 30 VI zwolniony, 19 VII Sąd Rejonowy w Legnicy umorzył postępowanie. We IX 1983 zwolniony z pracy. 1983–1985 poddany kilku rozmowom profilaktyczno-ostrzegawczym. 1983–1984 kierownik wydz. remontowego w Przedsiębiorstwie Budownictwa Inżynierii Miejskiej Inżynieria w Legnicy, 1984–1987 majster, kierownik (w 1985 na budowie elektrociepłowni w Zielonej Górze) w Przedsiębiorstwie Montażu Urządzeń Przemysłowych Energomontaż-Zachód we Wrocławiu Oddział w Legnicy, 1987–1988 pracownik w Zakładzie Wulkanizacyjnym Jana Sikory w Legnicy; od 1988 własna działalność gospodarcza (Decart Mieczysław Koza Firmowy Serwis Ogumienia) tamże; od 2014 na emeryturze.

IV – VI 1989 działacz KO w Legnicy. Od 2000 członek Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. ’90 przy parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Legnicy.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).

2 V 1983 – 6 I 1984 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Legnicy w ramach SOR krypt. Kierownik; 9 I – 2 X 1984 przez Wydz. V WUSW w ramach SOR krypt. Włamywacze; 2 X 1984 – 31 I 1986 w ramach KE krypt. Organizator.

Łukasz Sołtysik