Kozik Henryk
Henryk Kozik, ur. 19
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1948 w Starachowicach. Ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Rzeszowie (1976).
1972-1992 pracownik Sanockiej Fabryki Autobusów Autosan filii w Zasławiu.
Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komisji Wydziałowej na Wydz. Służby Utrzymania Ruchu w Autosanie; w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Podkarpacie; członek Regionalnej Komisji Rewizyjnej.
Po 13 XII 1981 organizator grupy działaczy podziemnej „S” w Autosanie w Sanoku i Zasławiu, kolporter wydawnictw podziemnych, organizator akcji plakatowych, malowania napisów na murach, wywieszania transparentów; 13 V 1982 zatrzymany, przetrzymywany w KW MO w Krośnie, 15 V 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, zwolniony 10 VII 1982. Organizator spotkań działaczy podziemia i łączności ze strukturami w Warszawie (odbiór prasy od Krystyny Żarskiej i Janusza Dzikowskiego), Solidarności Walczącej i RKS Dolny Śląsk we Wrocławiu (m.in. z Antonim Lenkiewiczem i Leszkiem Wierzejskim); wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz. i przesłuchiwany. Współpracownik Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii Podwyższenia Krzyża Św. w Krośnie. 31 VIII 1988 sygnatariusz oświadczenia o ujawnieniu działalności „S” w woj. krośnieńskim; uczestnik reaktywowania w 1988 struktur „S” w Autosanie, organizator i przewodniczący Komitetu Założycielskiego.
1989-1990 przewodniczący KZ; w 1989 wiceprzewodniczący Wojewódzkiego KO w Krośnie. 1989-1990 wiceprzewodniczący TZR Podkarpacie w Krośnie, 1990-2004 delegat na kolejne WZD Regionu Podkarpacie; w 1992 przewodniczący ZR, 1990-1991 delegat na kolejne KZD, członek KK; 1992-2004 przewodniczący KZ w Domu Pomocy Społecznej w Brzozowie. Od 2004 na świadczeniach przedemerytalnych. 1998-2001 w RS AWS, od 2004 w PiS, pełnomocnik powiatowy, od 2006 członek Rady Politycznej. 1998-2001 i od 2006 członek Rady Społecznej Szpitala Specjalistycznego w Brzozowie, 1998-2001 członek Rady Zatrudnienia w Powiatowym Biurze Pracy tamże. W 1999 twórca obelisku ku czci ks. Jerzego Popiełuszki w Brzozowie. Od 2000 ławnik Sądu Okręgowego w Krośnie. Od 2005 członek Grupy Ujawnić Prawdę przy ZR w Rzeszowie. Od 2006 przewodniczący Rady Powiatu Brzozowskiego.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2001) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), medalem Pro patria (2016).
7 V 1982 – 9 III 1984 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Krośnie w ramach SOR krypt. Powielacz; 11 X 1988 – 5 IX 1989 przez p. V RUSW w Sanoku w ramach SOR krypt. Inicjatywa; 12 VI 1989 – 5 I 1990 przez Wydz. III/OKKP WUSW w Krośnie w ramach SO krypt. Kolektyw.
Michał Stręk