Laga Krzysztof
Krzysztof Laga, ur. 20 VII 1962 w Dąbrowie Górniczej. Absolwent Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Wydz. Prawa i Administracji (1988).
XII 1980 – III 1981 współorganizator Federacji Młodzieży Szkolnej w Dąbrowie Górniczej; od X 1981 w NZS, XI/XII 1981 uczestnik na UŚ strajku solidarnościowego ze studentami radomskiej WSI.
1983-1989 kolporter pism podziemnych, m.in. „Górnika Polskiego”, „Głosu Śląsko-Dąbrowskiego”, „Wolnego Związkowca”, „RIS”, „Tygodnika Mazowsze”, „Kultury Niezależnej”, „Wolnego Czynu”, „Narodu i Niepodległości”, książek i druków okolicznościowych; współorganizator Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii św. Antoniego w Dąbrowie Górniczej oraz biblioteki wydawnictw podziemnych w siedzibie DLP; 1984-1988 współpracownik TKZ „S” Huty Katowice; IX 1986 – IX 1988 wiceprzewodniczący tajnej Komisji Uczelnianej NZS. Od 1986 członek śląskiego Oddziału KPN. 1986-1988 współorganizator manifestacji w Katowicach 11 XI i w rocznice pacyfikacji KWK Wujek, 8 III w Gliwicach i 1 V 1988 w Dąbrowie Górniczej. 1987-1988 autor i redaktor „NiN”. Uczestnik ogólnopolskiej narady KPN w VIII 1987 w Juszczynie oraz III Kongresu KPN rozpoczętego 4 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 Warszawie, zakończonego 4 III marca w Krakowie. W VIII 1988, podczas strajków, współorganizator sieci łączności między strajkującymi kopalniami w Jastrzębiu-Zdroju; zatrzymany, przesłuchiwany w WUSW w Katowicach.
1988-1990 aplikant w Sądzie Wojewódzkim w Katowicach. 1990-1992 naczelnik Wydz. w Urzędzie Miasta w Dąbrowie Górniczej, 1992-1993 dyr. regionalnego biura poselskiego KPN Obszaru V w Katowicach, 1993-1997 poseł RP z listy KPN, 1997-1998 podsekretarz stanu w MSWiA, 1999-2001 dyr. Oddziału Impel SA Wrocław, 2002-2003 bezrobotny, 2004-2007 z-ca naczelnika Wydz. Strategii, Rozwoju i Promocji UM w Dąbrowie Górniczej; od 1990 wiceprezes Zarządu Miejskich Ochotniczych Straży Pożarnych tamże, od 1997 członek Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Dąbrowy Górniczej, od 1998 wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Liga Zagłębiowska, 2007-2008 bezrobotny; od 2008 główny specjalista w Wojewódzkim Funduszu Ochrony Środowiska w Katowicach.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010).
9 IX 1982 – 1985 rozpracowywany przez RUSW w Dąbrowie Górniczej/WUSW w Katowicach w ramach SOS/SOR (od 10 VII 1984) krypt. 7, nadzorowanej przez Wydz. VI Dep. V MSW, nast. w ramach SO krypt. Centrum; 4 VI 1985 – 30 VI 1987 przez Wydz. III WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. Kolporter; 25 VIII 1987 – 27 X 1987 w ramach KE krypt. Absolwent.