Malinowski Andrzej
Andrzej Malinowski, ur. 10 X 1941 w Wołkorabiszkach k. Wilna (obecnie Litwa). W 1959 repatriowany do Polski. Ukończył LO dla Pracujących w Gdańsku (1965).
1959-1961 spawacz kadłubów na Wydz. K-2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina; 1961-1963 zasadnicza służba wojskowa, 1963-1964 radiotelegrafista w jednostce wojskowej w Gdańsku; 1964-1982 spawacz, mistrz i zaopatrzeniowiec w Zakładach Urządzeń Okrętowych Hydroster tamże.
W VIII 1980 uczestnik strajku w Hydrosterze, przewodniczący KS. Od IX 1980 w „S”, wiceprzewodniczący KZ w Hydrosterze, w VII 1981 delegat na I WZD Regionu Gdańskiego, członek Regionalnej Komisji Rewizyjnej.
13 XII 1981 współorganizator strajku w Hydrosterze (we współpracy z Alojzym Szablewskim, Stanisławem Fudakowskim i Tomaszem Moszczakiem z KS w SG); 16 XII 1981 aresztowany, 28 I 1982 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku na 2,5 roku więzienia, osadzony w ZK w Potulicach, 30 IV 1983 zwolniony na mocy aktu łaski Rady Państwa. 1983-1991 zatrudniony w zakładach Kruszgeo i Borowiec w Gdańsku. 1983-1989 współpracownik struktur podziemnych „S”, kolporter.
W 1989 delegat na
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD Regionu Gdańskiego. 1991-1995 pracownik przedsiębiorstwa Polgravel, 1995-1999 kierownik zakładu ślusarsko-blacharskiego w Zakładach Budownictwa Kolejowego w Gdańsku; od 1999 na emeryturze. 1990-1994 radny Miasta Gdańsk, od 1994 członek Stowarzyszenia Godność. W 1995 współzałożyciel i członek Zarządu Okręgu Gdańskiego ROP.
Odznaczony Krzyżem Semper Fidelis (2001), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).
Bogusław Gołąb