Mync Piotr
Piotr Mync, ur. 8 VI 1956 w Szczecinie. Absolwent Politechniki Szczecińskiej, Wydz. Budownictwa i Architektury (1980), Warszawskiego Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego (1984).
1980-1990 projektant, kierownik zespołu w Biurze Studiów i Projektów Służby Zdrowia w Szczecinie.
W VIII 1980 uczestnik strajku w BSiPSZ; od IX 1980 w „S”; od XI 1980 członek KZ w BSiPSZ.
14-15 XII 1981 uczestnik strajku tamże. W XI 1982 powołany do Wojskowego Obozu Specjalnego w Czerwonym Borze, zwolniony 3 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1983. 1982-1989 działacz struktur opozycyjnych skupionych wokół Andrzeja Milczanowskiego, Stanisława Możejki i Władysława Dziczka (później Tymczasowa Komisja Koordynacyjna „S”), działacz Biskupiego Komitetu Społeczno-Charytatywnego. 1982-1983 współredaktor, autor, kolporter pism podziemnych: „Kos” (podziemnej „S” Szczecińskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego), „Feniks” (Szczecińskiej Stoczni Remontowej Gryfia), 1983-1988 współredaktor, kolporter miesięcznika „Obraz” od 1984 wydawanego przez Niezależny Zespół Solidarnościowy, 1984-1990 organizator, szef tej organizacji (z Wojciechem Soińskim, Michałem Paziewskim, Anną Więckowską-Machay); współpracownik wydawnictwa Oficyna (ulotki, audycje na kasetach audio, kalendarze, znaczki poczty podziemnej m.in. sprzedawane dla wsparcia działalności Biskupiego Komitetu Społeczno-Charytatywnego w Szczecinie); od 1984 współpracownik TKK „S” odpowiedzialny za zbieranie, redagowanie informacji, organizację techniczną kontaktów z zagranicą. W czasie strajków VIII 1988 autor, główny redaktor „Informatora Strajkowego”. XII 1981 – 1988 wielokrotnie przesłuchiwany, poddawany rewizjom.
W 1990 projektant architekt w Egon Saat AB Architektkontor w Sztokholmie, 1990-1991 architekt projektant we własnej pracowni. 1991-1998 wiceprezydent Szczecina; 1992-1998 członek Komisji Budownictwa, Planowania Przestrzennego i Gospodarki Mieszkaniowej Związku Miast Polskich. 1994-2003 członek Komisji Kształtowania Przestrzeni Polski Północnej PAN. 1999-2001 doradca prezesa, od IX 2001 prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. IX 2000 – 2001 podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w rządzie Jerzego Buzka. 2002-2003 wiceprezes Budchem Sp. z o.o., od 2003 prezes Stargardzkiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego Sp. z o.o., od V 2005 wiceprzewodniczący Państwowej Rady Nieruchomości. Od 1994 członek Stowarzyszenia Samorządowego Forum Szczecin 2000. 1998-2005 w RS AWS, od 2003 członek władz regionalnych i powiatowych. Członek Sądu Koleżeńskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich, Izby Architektów.
Wyróżniony Złotą Odznaką Zasłużony dla Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej (1993), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2000), odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005).
1982-1983 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Szczecinie w ramach SOR krypt. Skunks; 1982-1986 przez Wydz. III KW MO/ WUSW w Szczecinie w ramach SOS krypt. Wars; 1982-1988 przez Wydz. III KW MO/WUSW w Szczecinie w ramach KE/SOR krypt. Kreska; 1985-1989 przez Wydz. III WUSW w Szczecinie w ramach SOR krypt. Dyrektor.