Encyklopedia Solidarności Owczarek Leszek Zbigniew - Biogramy -

Leszek Zbigniew Owczarek, ur. 29 X 1959 w Łodzi. Ukończył LO tamże (1980).

Od X 1980 w NZS, I–II 1981 uczestnik strajku studenckiego na UŁ, 1981 przew. NZS na Wydz. Matematyki-Fizyki-Chemii. Od X 1981 przew. NZS UŁ. 24 XI 1981 współorganizator strajku okupacyjnego studentów UŁ w zw. z opieszałością władz ws. projektu ustawy o szkolnictwie wyższym. Od III 1981 członek studenckiego KOWzP w Łodzi.

14–15 XII 1981 przew. KS studentów UŁ i organizator strajku okupacyjnego studentów na Wydz. Prawa i Administracji. XII 1981–VIII 1982 w ukryciu. 1982 członek redakcji podziemnych pism „Jesteśmy” i „Replika”. Od III 1982 w MKK w Łodzi jako przedstawiciel NZS. X 1982 relegowany z uczelni. XII 1982 skierowany do karnej Jednostki Wojskowej w Węgorzewie, skąd zdezerterował 8 I 1983, do 13 X 1983 w ukryciu. 17 XI 1983 skazany przez Wojskowy Sąd Garnizonowy w Olsztynie na rok pozbawienia wolności, 15 III 1984 osadzony w AŚ w Łodzi. 18 IV 1984 SN podwyższył wyrok do 2 lat pozbawienia wolności, 2 VIII 1984 zwolniony na mocy amnestii.

1987–1989 programista w Mant-Soft w Łodzi, nast. w ZPU Tech-Agro tamże, nast. kierownik działu oprogramowania w Centrum Analiz Ekonomicznych i Innowacji Gospodarczych Intexim tamże. Od 1989 własna działalność gospodarcza.

Od 2006 współzałożyciel i wiceprezes Stowarzyszenia Niezależni RP. Członek nadzwyczajny Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).

25 XI 1981–21 VII 1983 rozpracowywany przez Wydz. III/III-1 KW MO w Łodzi w ramach SOR krypt. Heca, 5 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1983–21 I 1984 przez WSW w Białymstoku w ramach SOP krypt. Student.

Przemysław Stępień