Sawicki Ryszard
Ryszard Sawicki, ur. 8
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1941 we Włodzimierzu Wołyńskim (obecnie Ukraina), zm. w 8 X 2008 w Kanadzie. Ukończył Technikum Mechaniczno-Włókienniczego w Lubaniu (1968).
1959-1960 manewrowy i konduktor w PKP stacja Jelenia Góra; 1960-1966 ślusarz-mechanik w Fabryce Dywanów w Kowarach; 1966 starszy inspektor w Dziale Głównego Mechanika w Dolnośląskich Zakładach Uszczelnień i Wyrobów Azbestowych w Gryfowie Śl.; 1966-1977 kierownik Sekcji Inwestycji w Zawidowskich Zakładach Przemysłu Wełnianego w Zawidowie; 1977-1981 górnik-operator ciężkich maszyn przodowych w Zakładach Górniczych Rudna w Polkowicach KGHM Lubin. W 1979 uczestnik strajku w ZG Rudna.
Od 27 VIII 1980 uczestnik i z-ca przewodniczącego KS w ZG Rudna, od 29 VIII 1980 przewodniczący KS, w nocy 31 VIII/1 IX 1980 sygnatariusz porozumienia między lubińskim KS a delegacją władz z wiceministrem Zenonem Słowińskim. IX – 20 XII 1980 przewodniczący MKZ „S” KGHM w Lubinie. We IX 1981 uczestnik negocjacji związkowców KGHM z Komisją Rządową i dyrekcją KGHM, 30 IX 1981 sygnatariusz porozumienia lubińskiego; do XII 1980 przewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie Zakładowej Komisji Robotniczej „S” w ZG Rudna; od 21 XII 1981 przewodniczący Międzyzakładowej Komisji Robotniczej „S” w Lubinie. I/II 1981 w czasie strajku w klubie
Gencjana Gencjana „Gencjana”, podtytuły: „Pismo Solidarności Walczącej”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Jelenia Góra”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Oddział Jelenia Góra”, I–X 1985 wydawane przez Oddział SW w Jeleniej Górze i Agencję Informacyjną Solidarności Walczącej we Wrocławiu (n-ry 1–5).
w Jeleniej Górze uczestnik negocjacji MKS „S” Województwa Jeleniogórskiego z Komisjami Rządowymi, 26 I 1981 w imieniu MKR „S” w Lubinie współzałożyciel Połączonego KS Dolny Śląsk tamże. Od 14 VI 1981 przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego Oddziału Delegatury „S” w Legnicy; w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, wiceprzewodniczący ZR, delegat na I KZD.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Głogowie, zwolniony 7 VII 1982; zwolniony z pracy.
Od III 1983 na emigracji w Kanadzie. W 1983 pracownik „Głosu Polski” w Toronto; 1984-1986 mechanik-operator w Morrison Frozen Food; 1987-2006 nadzorca przebiegu procesu chemicznego określonych barwników w Dominion Colour Corporation; od 2006 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).
Łukasz Sołtysik