Encyklopedia Solidarności Szozda Bogdan - Biogramy -

Bogdan Szozda, ur. 4 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1954 w Przemyślu. Kierowca-mechanik, absolwent Technikum Samochodowego w Bielsku-Białej (1979).

1972–1979 monter w Fabryce Samochodów Małolitrażowych Zakład nr 1 tamże, od 1979 kierowca w Zakładzie Transportu FSM tamże.

Od IX 1980 w „S”.

1983–1989 kolporter podziemnej prasy (m.in. „Solidarność Podbeskidzia” i „Informator FSM”) w ZT FSM oraz dostawca podziemnej prasy i książek z Warszawy do kolportażu w Bielsku-Białej. 1984–1989 współorganizator i działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii św. Mikołaja w Bielsku-Białej. IX 1988 przew. pierwszego na Podbeskidziu jawnego Komitetu Organizacyjnego NSZZ „S” w Zakładzie Transportu FSM, od X 1988 członek Regionalnej Komisji Organizacyjnej Regionu Podbeskidzie.

1989–1990 przew. KZ przy ZT FSM, od 1989 delegat na kolejne WZD Regionu Podbeskidzie, 1989–1995 członek Prezydium ZR Podbeskidzie, 1995–1998 pracownik ZR, 1998–2005 członek Prezydium ZR, 2005–2006 wiceprzew. ZR. 1998–2006 członek Prezydium KK: 1998–2002 szef Działu Branżowego KK w Gdańsku, 2002–2006 Biura Eksperckiego KK tamże, od 2006 członek KK, 2006–2010 kierownik Biura KK w Warszawie, przew. Krajowej Sekcji Przemysłu Motoryzacyjnego, od 2010 Krajowego Sekretariatu Metalowców NSZZ „S” w Katowicach.

1990–1998 wolontariusz PCK, kierowca w konwojach z pomocą humanitarną, m.in. do Rumunii, na Litwę, do Serbii, Chorwacji, Czeczenii, Kurdystanu i na Ukrainę.

1997–2004 członek Ruchu Społecznego AWS, od 2016 PiS. Od 2016 prezes Stowarzyszenia Podbeskidzie Wspólna Pamięć w Bielsku-Białej.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017).

Do 11 VII 1987 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Bielsku-Białej w ramach KE krypt. Kolarz; do 2 XI 1987 w ramach SOR krypt. Kasyno.

Artur Kasprzykowski