Wandycz Zdzisław
Zdzisław Wandycz, ur. 1 V 1949 w Chocianowcu k. Lubina. Ukończył Zasadniczą Szkołę Górniczą w Lubinie (1967), LO dla Pracujących w Głogowie (2008).
1967-1972 ślusarz w Samodzielnym Oddziale Wykonawstwa Inwestycyjnego w Lubinie, 1972-1999 młodszy górnik, maszynista maszyn wyciągowych w Przedsiębiorstwie Budowy Kopalń tamże.
W VIII 1980 uczestnik strajku w PBK Lubin. Od IX 1980 w „S”; członek Komisji Oddziałowej w PBK Lubin.
15-17 XII 1981 członek MKS w Zakładach Górniczych Rudna w Polkowicach KGHM w Lubinie; 1982-1986 współzałożyciel, członek TKZ w PBK Lubin; organizator pomocy finansowej dla ofiar zbrodni lubińskiej i ich rodzin; od 1982 kolporter wydawnictw podziemnych w Lubinie, m.in.: „Solidarności Walczącej”, „Z Dnia na Dzień”, „Tygodnika Mazowsze”; 1983-1986 współzałożyciel, autor, redaktor pisma „Wolny Głos Głos "Głos", podtytuł: „Niezależny miesięcznik społeczno-polityczny”, pismo wydawane X 1977 – XII 1989 (z przerwą II 1981 – II 1982) w Warszawie z inicjatywy środowiska KSS KOR. PBK Lubin”. 6 VII 1982 zatrzymany w związku z podejrzeniem o podłożenie ładunku wybuchowego pod kasynem MO w Głogowie. 15 VIII 1985 aresztowany za kolportaż, zwolniony z pracy, osadzony w AŚ w Lubinie, Legnicy i Wrocławiu, 5 XII 1985 skazany przez Sąd Rejonowy w Lubinie na karę 1,5 roku pozbawienia wolnosci w zawieszeniu na 5 lat, 6 XII 1985 zwolniony. 1986-1989 współorganizator Bractwa Oblatów św. Brygidy Dom Głogów, 1986-1987 brat przełożony Kapituły, odpowiedzialny za kontakty z podziemnymi strukturami „S” Zagłębia Miedziowego, współorganizator m.in. pielgrzymek (np. do Sanktuarium Matki Bożej Jutrzenki Nadziei w Grodowcu), Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, Mszy za Ojczyznę, wykładów, pikiet ekologicznych w Głogowie. 1986-1989 członek Międzyzakładowej Komisji Wykonawczej „S” Zagłębia Miedziowego. W 1986 inicjator Ruchu WiP w Głogowie, w 1987 Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. 11 IV 1987 zatrzymany w pociągu relacji Zielona Góra-Warszawa z powodu przeowżenia podziemnych wydawnictw, w V 1987 aresztowany na 1 mies., 8 VI 1987 ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń w Głgowie, 22 VI 1987 sprawe umorzono. 30 VIII 1987 uczestnik niezaleznej rocznicy Zbrodni Lubińskiej, 31 VIII 1987 ukarany grzywną przez kolegium ds wykroczeń w Lubinie.
25 I 1989 - II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1990 członek prezydium Międzyzakąłdowego Komitetu Organizacyjnego „S” Zagłębia Miedziowego w Legnicy, 1989-1990 przewodniczący MKK „S” w Głogowie. IV-VI 1989 współzałożyciel, członek KO „S” w Głogowie. 1989-1999 członek KZ „S” w PBK Lubin, III 1990 delegat na WZD Regionu Dolny Śląsk, członek ZR; w 1991 delegat na WZD Zagłębia Miedziowego. 1991-1995 w PC. Od 1999 na emeryturze. 2001-2007 w PiS. Od 2020 współzałożyciel, członek Stowarzyszenia Opozycji Antykomunistycznej ZagłebiaMiedziowego w Lubinie, 2020-2022 członek Zarządu.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017), Krzyżem Wolności i Solidarności (2013), Medlaem Pro Patria (2020), Medalem Stulecia Odzyskanej niepodległości (2020), Krzyżem za Zasługi dla Niepodległości (2020).
W 1982 rozpracowywany przez KW MO w Legnicy w ramach SOR krypt. Podmuch; 30 XI 1982 - IX 1986 przez Wydz. III KW MO w Legnicy/p. V RUSW w Lubinie/p. V RUSW w Głogowie; VIII 1985 - 1986 w ramach SOR krypt. Łucznik; 28 XI 1986 - 1990 przez p. V RUSW w Głogowie w ramach SOS krypt. Brygada; w 1989 przez p. III RUSW w Głogowie/Wydz. III/WOPP WUSW w Legnicy; w ramach SOS krypt. Spotkanie.