Kołtuniak Grzegorz Kazimierz
Grzegorz Kazimierz Kołtuniak , ur. 3 X 1957 we Włocławku. Ukończył Zasadniczą Szkołę Budowlaną w Stargardzie Szczecińskim (1976).
1973–1986 mistrz elektromonter w Szczecińskim Przedsiębiorstwie Instalacji Sanitarnych i Elektrycznych.
21–30 VIII 1980 współorganizator strajku okupacyjnego w zakładzie, delegat do Stoczni Szczecińskiej, nast. do MKS. Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego, nast. sekretarz KZ, uczestnik posiedzeń MKR.
13–15 XII 1981 uczestnik strajku okupacyjnego w zakładzie. Od I 1982 współorganizator podziemnej „S” w branży budowlanej (ps. Krzysztof), współpracownik MKK, Ruchu WiP, NZS, FMW; współorganizator pomocy dla osób represjonowanych i ich rodzin; pomagał ukrywającym się Wiesławowi Szajce i Ryszardowi Wyżdze; do 1986 organizator druku i kolporter pism podziemnych: „KOS” (współzałożyciel, m.in. drukował we własnym mieszkaniu), „Obecność”, „Biuletyn Informacyjny”, „Obraz”, „Z Podziemia”, „BIS”, „Grot”, drukarz grypsów internowanych. 8 XI 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Wierzchowie Pomorskim, 23 XII 1982 zwolniony. I 1983 aresztowany, osadzony w AŚ przy ZK w Szczecinie i ZK w Goleniowie, 23 VII zwolniony na mocy amnestii. 1983 – 1986 współorganizator w Szczecinie akcji ulotkowych i malowania napisów na murach (m.in. z rodziną Anny i Zygmunta Woźniaków). 1986 izolator w Shipclean, firmie działającej na terenie Stoczni Szczecińskiej. Zatrzymywany, przeszukiwany, zastraszany, dwukrotnie wyrzucany z pracy.
Od IX 1987 na emigracji w USA. 1987–1989 konserwator w Southwest Medical Center w St. Louis, 1989–1994 operator maszyn w American Nationale CAN tamże, od 1991 konserwator w School Sisters of Notre Dame tamże, od 1999 właściciel korporacji w St. Louis. W 1992 współorganizator polsko-amerykańskich miast partnerskich Szczecin–St. Louis. Organizator pomocy dla lekarzy Specjalistycznego Szpitala im. prof. Alfreda Sokołowskiego w Szczecinie-Zdunowie, daru Polonii amerykańskiej dla Szczecina – pomnika „Anioł Wolności”. Od 2004 prezes Koła Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. w St. Louis.
Odznaczony Medalem Pro Patria Pro Patria Pro Patria, wydawnictwo niezależne działające w Pabianicach w latach 1982–1983, założone przez Henryka Marczaka, prowadzone ze Sławomirem Łuczyńskim. (2017).
16 XII 1983 – 25 IV 1986 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Szczecinie w ramach KE krypt. Matnia.