Tatarowski Konrad Witold
Konrad Witold Tatarowski, ur. 12 IV 1948 w Łodzi. Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, Wydz. Filologiczny, kierunek filologia polska (1972), doktorat (2004), habilitacja (2011).
1972–1983 asystent w Instytucie Filologii Polskiej UŁ.
W XII 1975 sygnatariusz Listu 218 do Sejmu PRL przeciwko planowanym zmianom w Konstytucji PRL; 19 VI – 31 VII 1976 powołany na ćwiczenia wojskowe na poligonie drawskim. 1976–1981 współpracownik KOR/KSS KOR; 1976 sygnatariusz petycji ws. powołania komisji poselskiej dot. represji wobec robotników w Radomiu i Ursusie, 1977 petycji przeciw represjom wobec opozycji demokratycznej. 1976 uczestnik (z Anną Gurawską) akcji pomocy represjonowanym robotnikom z Fabryki Transformatorów i Aparatury Trakcyjnej Elta w Łodzi, 1976–1977 z Józefem Śreniowskim prowadził w Łodzi punkt konsultacyjny dla represjonowanych robotników. 1977–1981 kolporter (z Tomaszem Filipczakiem) niezależnych pism, m.in. „Biuletyn Informacyjny” KOR/KSS KOR, „Puls”, „Zapis”, „Krytyka” i książek w środowiskach akademickich i robotniczych Łodzi.
Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego na Wydz. Filologicznym UŁ, I – II 1981 doradca strajkujących studentów UŁ, w XI 1981 sygnatariusz deklaracji założycielskiej Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Łęczycy, Łowiczu i Kwidzynie, 16 X 1982 zwolniony. IX 1983–1994 na emigracji w USA i RFN. 1984–1994 redaktor w RWE w Monachium. Publikował w czasopismach emigracyjnych: „Kultura”, „Zeszyty Literackie”, „Kontakt” (Paryż), „Pogląd” (Berlin), „Widnokrąg” (Fryburg), „Exodus” (Monachium) oraz w prasie podziemnej w kraju, m.in. „Wezwanie”, „Kurs”, „Obecność”, „Kultura Niezależna”.
Od 1989 członek SPP. 1995 prezes zarządu spółki Biogram w Łodzi, 1996–1997 członek rady nadzorczej Radio Łódź SA, 1997–1998 publicysta „Dziennika Łódzkiego”, 1998–2004 pełnomocnik zarządu ds. programu, nast. publicysta w Radio Łódź SA. 2004–2011 adiunkt w Zakładzie Dziennikarstwa UŁ, 2012–2018 prof. w Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UŁ. Od 2018 na emeryturze.
Autor zbioru wierszy Światło w ciemności (1992) oraz książek Literatura i pisarze w programie Rozgłośni Radia Wolna Europa (2005), Aksjologia i polityka w pisarstwie i działalności Jana Nowaka-Jeziorańskiego (2010), Niezależna literatura i dziennikarstwo przed 1989 rokiem. Idee – ludzie – spory (2016).
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), Krzyżem Wolności i Solidarności (2017), wyróżniony odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej (2006).
1976–1983 rozpracowywany przez Wydz. III/Wydz. III-1 KW MO w Łodzi w ramach SOR krypt. Radek; od 1986 przez Wydz. XI Dep. I MSW.
Region Ziemia Łódzka, Lodz