Grotowicz Wiktor
Wiktor Grotowicz, ur. 22 V 1958 we Wrocławiu, zm. 22 XII 2022. 1977–1982 student filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim.
1977–1980 działacz SKS we Wrocławiu, 1979–1980 rzecznik. 1978–1980 współpracownik KSS KOR. 1978 pomysłodawca i współtwórca (z Romanem Kołakowskim) Niezależnego Samorządu Studenckiego na UWr. 1978 inicjator powstania i redaktor niezależnego pisma „Przypis”. I 1979 (z Jackiem Malcem, Renatą Otolińską, Wiktorem Malikiem i Mariuszem Wilkiem) współautor oświadczenia ws. fałszywego nr. pisma „Podaj Dalej” (kolportowanego na UWr), w którym podano nieprawdziwe informacje dot. Leszka Budrewicza, wrocławskiego działacza SKS. Jednocześnie wraz z kolegami postawił zarzut, że sprawcami kolportażu fałszywki byli Marek Cetwiński i Kamil Różewicz, pracownicy naukowi Instytutu Historycznego UWr. V 1979 ukarany za to zawieszeniem w prawach studenta na 6 mies. przez Senacką Komisję Dyscyplinarną UWr, 2 X 1979 przywrócono mu prawa studenta. 1979–1981 redaktor i drukarz społ.-kulturalnego niezależnego pisma „Tematy”. IV–V 1980 uczestnik wrocławskiej akcji malowania napisów z żądaniem uwolnienia Mirosława Chojeckiego. 1979–1980 kilkakrotnie poddany rewizji oraz zatrzymywany.
26 VIII–1 IX 1980 uczestnik strajku w Zajezdni Autobusowej nr VII MPK we Wrocławiu. IX–XII 1980 pracownik w Biurze Interwencyjnym MKZ tamże. I–XII 1981 współorganizator i z-ca redaktora nacz. Radia „Solidarność” przy ZR Dolny Śląsk tamże.
13 XII 1981 zorganizował (z Ryszardem Wojtasikiem) ostatnią audycję Radia „Solidarność”, puszczając przez głośniki z siedziby ZR komunikaty o aktualnej sytuacji w kraju. 13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia we Wrocławiu i Grodkowie, 23 VII 1982 zwolniony. W 1983 autor w podziemnym kwartalniku literackim „Obecność”.
1983–2001 na emigracji w RFN. Współautor książki Czy Polaków stać na optymizm? Rozmowy ze Zdzisławem Najderem (1988, 1989).
Tłumacz książek z jęz. niemieckiego. Współpraca m.in. z Wydawnictwem Via Nova, Wydawnictwem Naukowym PWN, Wydawnictwem W.A.B. Współpracownik „Gazety Wyborczej” we Wrocławiu i in. pism, m.in. mies. „Odra”.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).