Aktualnie znajdujesz się na:

Biogramy

Makowiecki Andrzej

Andrzej Makowiecki, ur. 26 IX 1944 w Lublinie, zm. 22 III 2016 w Warszawie. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej tamże, Wydz. Aktorskiego (1969) i Wydz. Reżyserii (1978). Aktor, reżyser, pedagog.

30 I 1968 uczestnik manifestacji studenckiej pod pomnikiem Adama Mickiewicza w Warszawie przeciwko zdjęciu przez cenzurę spektaklu Dziady w reż. Kazimierza Dejmka. III 1968 współorganizator strajku studenckiego w PWST tamże. 1976–1978 wspierał działalność KOR/KSS KOR.

1969–1971 aktor w Teatrze Ziemi Mazowieckiej tamże, 1971–1972 bez stałego zatrudnienia, pracował gościnnie jako aktor teatralny, 1972–1977 aktor w Teatrze Współczesnym w Warszawie, 1977–1978 aktor i reżyser w Teatrze Śląskim w Katowicach, 1979–1984 w Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu, od 1979 wykładowca w PWST tamże.

Od IX 1980 w „S”, współzałożyciel, członek Komitetu Założycielskiego w Teatrze Współczesnym. 1981 członek Regionalnego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania we Wrocławiu.

1982 wydawca, redaktor, drukarz podziemnego pisma „10 Milionów”, 1982–1984 drukarz (z Jerzym Gudejką i Kazimierzem Wysotą) ulotek. 1982–1984 organizator akcji kolportażu ulotek i podziemnych pism w teatrach wrocławskich. 1982–1988 współpracownik Duszpasterstwa Środowisk Twórczych przy kościele św. Marcina we Wrocławiu. 1982–1983 współorganizator (z Bogusławem Kiercem, Andrzejem Wilkiem i Zbigniewem Karneckim) cyklu spotkań z pieśnią patriotyczną dla młodzieży w kościele św. Wojciecha we Wrocławiu. 1982–1987 współpracownik Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele św. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu i współautor opraw artystycznych do mszy za Ojczyznę tamże. 1984–1989 działacz Oddziału Komitetu Kultury Niezależnej tamże i łącznik z centralą KKN w Warszawie. 21 VI 1983 reżyser programu artystycznego Pokój Tobie Polsko, Ojczyzno moja…, stanowiącego oprawę mszy papieża Jana Pawła II we Wrocławiu-Partynicach. 5 VII 1984 odszedł z Teatru Współczesnego na znak protestu przeciwko zdymisjonowaniu dyr. Kazimierza Brauna, inicjator petycji w jego obronie. 1984–1988 współzałożyciel i członek niezależnej wrocławskiej grupy teatralnej NST (Nie Samym Teatrem): aktor i reżyser spektakli i programów słowno-muzycznych: Epitafium świętemu Kazimierzowi (1984, spektakl wyróżniony przez KKN Nagrodą Kulturalną „S” za rok 1985), Pokój Tobie Polsko, Ojczyzno moja… (1984, wznowienie programu partynickiego), Wyrok na Sierpień (1984), Bądź wierny, idź (1985), Prawdę nosimy w zaciśniętych ustach (1986). 1982–1988 wielokrotnie zatrzymywany (m.in. XII 1984, IX 1985, III 1986). 4 X 1985 zatrzymany prewencyjnie (z B. Kiercem) przed spotkaniem z korespondentami Agencji Reutersa, co skłoniło zagranicznych dziennikarzy do interwencji podczas konferencji prasowej rzecznika rządu Jerzego Urbana.

1989 wykładowca na Uniwersytecie Stanowym New Britain (USA). 1989–1991 przedstawiciel na Polskę Komitetu Pomocy Rolnikom Indywidualnym w New Britain. 18 XII 1989–1990 członek Wrocławskiego KO „S”. Po 1989 praca pedagogiczna: wykładowca PWST we Wrocławiu i edukator twórców teatru amatorskiego. Od 2001 występy m.in. w serialach: Samo życie (2001–2010), Na Wspólnej (2003–2015), Pierwsza miłość (2004–2015), Brzydula (2008–2009), Plebania (2010), Barwy szczęścia (2010–2013), od 2010 na scenach warszawskich: w Eko Teatrze Warszawa, Teatrze Syrena i Teatrze WARSawy.

Reżyser, m.in.: Obora Helmuta Kajzara (Teatr Współczesny we Wrocławiu, 1981), Ksiądz Marek Juliusza Słowackiego (Teatr Współczesny we Wrocławiu, 1983), Ślub Witolda Gombrowicza (Teatr Współczesny we Wrocławiu, 1991). Za spektakl Obora wyróżniony Złotą Statuetką Fredry dla najlepszego spektaklu roku (1982), laureat Nagrody Polcul Foundation (1988).

1984–1988 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Habit.

Jolanta Kowalska

Opcje strony

do góry