Robotnik Szczeciński
"Robotnik Szczeciński", pismo członków Komitetu Założycielskiego WZZ Pomorza Zachodniego, skupiającego opozycyjne środowiska Gryfina i Szczecina, związane z KSS KOR; 1. nr jako „Robotnik. Wydanie szczecińskie” wydawane III 1979 – 28 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981. Pierwsze niezależne pismo utworzone przez opozycyjne środowisko szczecińsko-gryfińskie przed VIII 1980, sygnowane przez Niezależną Drukarnię Robotniczą.
Ukazało się 6 nr. o obj. do 24 s. w formacie A4, drukowanych w podgryfińskiej wsi na powielaczu ramkowym wykonanym przez braci Witkowskich w nakładzie 500 – 1,5 tys. egz.; wychodziło nieregularnie.
W składzie redakcji: Włodzimierz Głowacki, Danuta Grajek, Andrzej Kamrowski, Zdzisław Podolski, Jan i Mirosław Witkowscy, Stefan Kozłowski. Pismo tworzyli głównie bracia Witkowscy i S. Kozłowski, który z J. Witkowskim od jesieni 1978 wchodził w skład redakcji ogólnopolskiego „Robotnika”. W III 1979 (we współpracy z Witoldem Łuczywo) opublikowali wydanie szczecińskie „Robotnika” uznane za nr 1. W III 1980 (dzięki pomocy W. Łuczywo, który przeszkolił J. Witkowskiego i przekazał matryce) ukazał się 1. nr „Robotnika Szczecińskiego”; jako adres redakcji podano mieszkanie J. Witkowskiego przy ul. Słowiańskiej 5 w Gryfinie.
Publikowano artykuły przypominające o wydarzeniach Grudnia 1970 (przedstawiono kalendarium); J. Witkowski opisał przebieg 1-dniowego strajku okupacyjnego w Elektrowni Dolna Odra w Nowym Czarnowie k. Gryfina, który wybuchł 25 VI 1976 po ogłoszonej przez premiera Piotra Jaroszewicza podwyżce cen żywności, S. Kozłowski – szczecińskie doświadczenia związane z organizowaniem się opozycji, współpracą z KOR, ROPCiO, SKS i kolportażem wydawnictw niezależnych; zamieszczono kalendarium strajku w VIII 1980 w Szczecinie, ułożone na podstawie notatek A. Kamrowskiego i S. Kozłowskiego.
Kolportowano w zakładach pracy Szczecina.
Rozpracowywane przez SB w ramach SOR krypt. Merkuriusz.